Micrurus multiscutatus

Micrurus multiscutatus[1]
Rendahl & Vestergren, 1940
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Rodzina

zdradnicowate

Rodzaj

Micrurus

Gatunek

Micrurus multiscutatus

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Micrurus multiscutatus – gatunek jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych (Elapidae). Jeden z grupy węży koralowych. Występuje po pacyficznej stronie Kordyliery Zachodniej w Kolumbii i Ekwadorze. Prowadzi dzienny i nocny, naziemny, częściowo podziemny tryb życia. Jest to gatunek słabo poznany[3].

Systematyka

Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1940 roku szwedzcy przyrodnicy Hialmar Rendahl i Greta Vestergren na łamach „Arkiv för Zoologii”. Autorzy nadali wężowi nazwę Micrurus multiscutatus[4][5]. Holotyp NHR 3131A[a] to okaz samicy o długości 842 mm odłowiony w 1937 roku przez K. von Sneiderna; jako miejsce typowe autorzy podali El Tambo, Cauca w Kolumbii (2°27′N 76°48′W/2,450000 -76,800000, na wysokości 1745 m n.p.m.)[5][6]. Nie wyróżnia się podgatunków[6].

Etymologia

  • Micrurus: gr. μικρος mikros „mały”[7]; κερκος kerkos „ogon”[8].
  • multiscutatusłac. multi „wielo” i łac. -scutum „łuska, zbroja”[9][6].

Morfologia

Jest to małej wielkości wąż o krótkiej głowie czarnej od strony pyska i pomarańczowo-czerwonej w dalszej jej części. Głowa jest tylko niewiele szersza od szyi, o małych oczach. Tułów pokrywają naprzemiennie czarne i pomarańczowo-czerwone (czasami żółte) pierścienie w liczbie od 59 do 68 na tułowiu i 3 do 4 na krótkim ogonie. Czarne pierścienie są nieco szersze od czerwonych[3][9].

Wymiary[6][3][9]:

Samiec Samica
Długość całkowita (mm) 230 842
Długość SVL[b] (mm) 217 800
Długość TL[c] (mm) 13 42

Występowanie

Micrurus multiscutatus występuje po pacyficznej stronie Kordyliery Zachodniej w Kolumbii (w departamencie Cauca) i Ekwadorze (w prowincji Esmeraldas)[9]. Żyje na wysokościach około 334–1136 m n.p.m.[3]

Ekologia i zachowanie

Gatunek prowadzi dzienny i nocny, naziemny, częściowo podziemny tryb życia. Występuje głównie w pierwotnych lasach deszczowych. W Parku Narodowym Munchique obserwowano go także na pastwiskach i w sąsiedztwie zabudowań. Niewiele wiadomo o diecie tego gatunku. Stwierdzono tylko nieliczne przypadki polowania na płazy beznogie[3]. Ich jad jest neurotoksyczny i prawdopodobnie śmiertelny dla ludzi, ale nie istnieją żadne opublikowane zapisy dotyczące zatrucia[9][3].

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Micrurus multiscutatus jest klasyfikowany jako gatunek bliski zagrożenia (NT, ang. Near Threatened). Liczebność populacji ani jej trend nie są znane[2]; w Ekwadorze gatunek ten jest skrajnie rzadki[3].

Uwagi

  1. NHR – Naturhistoriska riksmuseet, wcześniej oznaczane też jako NHR, NHRM, NHRS, NRMS, NRS, SMNH, SMS, Sztokholm[10].
  2. SVL – ang. Snout–vent length – odległość od przodu głowy do odbytu.
  3. TL – ang. Tail length – długość ogona od odbytu do końca ogona.

Przypisy

  1. Micrurus multiscutatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 Micrurus multiscutatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2025-02-18] (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 J. Vieira, Cauca Coralsnake (Micrurus multiscutatus), [w:] Reptiles of Ecuador: Life in the middle of the world. (red. Arteaga A, Bustamante L, Vieira J), 2021, DOI: 10.47051/NRVR4173 (ang.).
  4. H. Rendahl, G. Vestergren, Notes on Colombian snakes, „Arkiv för Zoologi”, 33A, 1940, s. 1–16.
  5. 1 2 Van Wallach, Kenneth L. Williams, Jeff Boundy: Snakes of the World: A Catalogue of Living and Extinct Species. Boca Raton: Taylor and Francis, CRC Press, 2014, s. 450. ISBN 978-1-4822-0848-1. (ang.).
  6. 1 2 3 4 P. Uetz & J. Hallermann, Micrurus multiscutatus RENDAHL & VESTERGREN, 1940, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2025-02-18] (ang.).
  7. Jaeger 1944 ↓, s. 136.
  8. Jaeger 1944 ↓, s. 45.
  9. 1 2 3 4 5 A. Rodríguez-Guerra, Micrurus multiscutatus, [w:] Reptiles del Ecuador. Version 2022.0. (red. Torres-Carvajal, O., Pazmiño-Otamendi, G., Ayala-Varela, F. y Salazar-Valenzuela, D), Quito: Museo de Zoología, Pontificia Universidad Católica del Ecuador, 2020 (hiszp.).
  10. Mark Henry Sabaj, Codes for Natural History Collections in Ichthyology and Herpetology, „Copeia”, 108 (3), 2020, s. 593–669, DOI: 10.1643/ASIHCODONS2020 (ang.).

Bibliografia