Mieczysław Kordzik

Mieczysław Kordzik
Mieczysław Bogucki
major intendent z wsw major intendent z wsw
Pełne imię i nazwisko

Mieczysław Antoni Kordzik

Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1888
Cieszanów

Data i miejsce śmierci

18 lipca 1963
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie)
Grób majora Kordzika oraz jego syna Stanisława i synowej Marii z Kameckich

Mieczysław Antoni Kordzik, ps. Mieczysław Bogucki[1] (ur. 1 stycznia 1888 w Cieszanowie, zm. 18 lipca 1963 w Warszawie) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi magister Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 1 stycznia 1888 w Cieszanowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Antoniego i Julii z Boguckich[1]. Był bratem Henryka Witolda (ur. 1892), przemysłowca, oficera Legionów Polskich i Wojska Polskiego[2].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w Fabryce Protez we Lwowie, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 40 pułk piechoty[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 113. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy[4]. W tym samym roku został przydzielony z Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I w Warszawie do Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1922/24[5]. W październiku 1924, po ukończeniu kursu, został przydzielony do Szefostwa Intendentury Okręgu Korpusu Nr I (później 1 Okręgowe Szefostwo Intendentury) w Warszawie na stanowisko referenta[6][7]. Z dniem 16 kwietnia 1925 został przeniesiony z korpusu oficerów administracji (dział gospodarczy) do korpusu oficerów intendentów w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 5,4 lokatą, z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów służby intendentury i pozostawieniem na dotychczasowym stanowisku[8]. 3 maja 1926 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 12. lokatą w korpusie oficerów intendentów. W 1928 pozostawał w kadrze oficerów intendentury z przydziałem do Rejonowego Kierownictwa Intendentury Warszawa na stanowisko zastępcy kierownika[9]. Z dniem 27 listopada 1931 został przeniesiony z Kierownictwa Administracji Pieniężnej rejonu Warszawa III do Kierownictwa Administracji Pieniężnej w siedzibie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko kierownika[10][11][12]. Z dniem 30 września 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[13]. Mieszkał w Warszawie przy ul. Jagiellońskiej 52[1].

Do 22 września 1937 posiadał tytuł „dyplomowany”. Do końca lat 30. był członkiem zarządu głównego Związku Sybiraków[14].

Podczas kampanii wrześniowej 1939 walczył w obronie Warszawy, a w czasie okupacji – w szeregach Armii Krajowej. W powstaniu warszawskim pełnił służbę w grupie eksploatacyjno-rekwizycyjnej Kwatermistrzostwa Komendy Okręgu Warszawa AK.

Po wojnie był wicedyrektorem departamentu w Ministerstwie Komunikacji. Zmarł 18 lipca 1963 w Warszawie[15]. Dwa dni później został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim (kwatera 2N, rząd 5, miejsce 7)[16].

Był żonaty z Jadwigą z Różańskich, z którą miał córkę Janinę (1920–1978) i syna Stanisława, ps. Mazur (1923–1986), podporucznika[17]. Stanisław Kordzik był żonaty z Marią z Kameckich, ps. Jola (1922–2016), łączniczką i sanitariuszką[18]. Oboje byli żołnierzami Armii Krajowej i uczestnikami powstania warszawskiego.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-29].
  2. ↑ Kordzik Henryk Witold. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-09-29].
  3. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 136, 701.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 381.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1277, 1317, 1504.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924, s. 646.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1159, 1198.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 lipca 1925, s. 352.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 771, 785.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 259.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 315, 454.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933, s. 174.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 145.
  14. ↑ Skład Zarządu Głównego Związku Sybiraków. „Sybirak”. 1-2 (14), s. 88, lipiec 1938.
  15. 1 2 Stolica nr 33 (819) z 18 sierpnia 1963, s. 10.
  16. ↑ Mieczysław Kordzik. Grobonet.com. [dostęp 2024-09-30].
  17. ↑ Stanisław Kordzik. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-09-30].
  18. ↑ Maria Kamecka. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-09-30].
  19. ↑ M.P. z 1932 r. nr 109, poz. 142.
  20. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-29].
  21. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  22. ↑ Odznaczenia. „Sybirak”. 3 (19), s. 76, lipiec 1939.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.