Mieczysław Zieleniewski
 Mieczysław Zieleniewski przed 1932 | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 października 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 sierpnia 1970 |
| Narodowość | |
| Rodzice | |
| Odznaczenia | |
  | |
Mieczysław Zieleniewski (ur. 7 października 1890 w Krakowie, zm. 17 sierpnia 1970 tamże) – polski inżynier, przemysłowiec.
Życiorys
Urodził się 7 października 1890 w Krakowie, w rodzinie Leona i Zofii z domu Stehlik (1858–1938)[1]. Miał czworo rodzeństwa: Janinę po mężu Szpor (ur. 1881), Ludwika (1883–1945), Zygmunta (1887–1915) i Marię po mężu Stawowczyk (1893–1986)[2]. Przed 1914 podjął studia przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był c. i k. Pułk Artylerii Polowej Nr 11. Na stopień nadporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1917 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 24 pułku artylerii polowej[6][7].
W okresie II Rzeczypospolitej kontynuował studia, w 1923 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej[8]. Praktykę zawodową odbywał w Hucie Zgoda i w Zakładach Amunicyjnych „Pocisk”[8]. Od 1928 rozpoczął pracę w koncernie Zjednoczone Fabryki Maszyn i Wagonów L. Zieleniewski i Fitzner-Gamper S. A., najpierw jako główny mechanik w fabryce w Sanoku, a później jako dyrektor fabryki w Dąbrowie Górniczej. Obowiązki dyrektora pełnił do wybuchu II wojny światowej.
Po wojnie, do 1961 pracował w „Miastoprojekcie” w Krakowie.
Zmarł 17 sierpnia 1970, pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera PAS 22-płd-zach)[1].
Ordery i odznaczenia
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[9]
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry)[9]
Przypisy
- 1 2 Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Mieczysław Zieleniewski. rakowice.eu. [dostęp 2017-11-23].
- ↑ Mieczysław Zieleniewski M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-02-29].
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1071, 1146.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 842.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 767.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 762.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 682.
- 1 2 Album inżynierów i techników w Polsce. T. 1, Cz. 1, Politechnika Lwowska : rys historyczny : informacje., Lwów: Tow. Bratniej Pomocy Stud. Polit. Lwowskiej, 1932, s. 146.
- 1 2 Ranglisten 1918 ↓, s. 1146.
Bibliografia
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Album inżynierów i techników w Polsce, T. 1, Cz. 3, Życiorysy. Lwów: 1932, s. 122.