Miguel Littin
 | |
| Imię i nazwisko przy narodzeniu |
Miguel Ernesto Littin Cucumides |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 sierpnia 1942 |
| Zawód | |
| Współmałżonek |
Ely Menz |
| Lata aktywności |
od 1965 |
Miguel Littin, właśc. Miguel Ernesto Littin Cucumides (ur. 9 sierpnia 1942 w Palmilla) – chilijski reżyser i scenarzysta filmowy.
Życiorys
Uznanie zdobył już swoim debiutem fabularnym pt. Szakal z Nahueltoro (1969), nagrodzonym na 20. MFF w Berlinie[1]. Po zamachu stanu i dojściu do władzy Pinocheta, znalazł się na wygnaniu w Meksyku. Później trafił do Nikaragui i Hiszpanii, by w końcu powrócić do Chile po powrocie kraju na drogę demokracji.
W 1985 roku Littin, udając urugwajskiego biznesmena, powrócił do rodzinnego Chile. Nakręcił tam materiały do filmu ukazującego prawdziwe życie w rządzonym przez dyktatora kraju. Jego wspomnienia z tego tajnego pobytu znalazły się w książce reportażowej Na fałszywych papierach w Chile autorstwa kolumbijskiego noblisty Gabriela Garcíi Márqueza[2].
Dwa jego filmy, Salwy w Marusii (1975) oraz Alsino i kondor (1982), były nominowane do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, reprezentując odpowiednio Meksyk i Nikaraguę[3]. Littin nakręcił poza tym jeszcze takie filmy, jak m.in. Ziemia obiecana (1973), Rozprawa o metodzie (1978) na podstawie powieści Alejo Carpentiera, Wdowa Montiel (1979), Sandino (1990), Rozbitkowie (1994) oraz Ziemia Ognista (2000).
Przypisy
- ↑ Michael Wood: Books: Forbidden Pictures. "The New York Times", 09.08.1987. [dostęp 2025-03-28]. (ang.).
- ↑ Gabriel García Márquez: La aventura de Miguel Littín, clandestino en Chile. Agencia Balcells. [dostęp 2025-03-28]. (ang.).
- ↑ Miguel Littin. International Film Festival Rotterdam. [dostęp 2025-03-28]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Miguel Littin w bazie IMDb (ang.)
- Miguel Littin w bazie Filmweb