Mikołaj Sulewski
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia |
23 września 1859 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 listopada 1943 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Mikołaj Sulewski h. Pomian (ur. 23 września 1859 w Grandziczach, zm. 8 listopada 1943 w Grodnie) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 23 września 1859 w majątku Grandzicze, w ówczesnym powiecie grodzieńskim guberni grodzieńskiej. Od 1877 w służbie wojskowej. W 1880 ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Petersburgu, oficer zawodowy artylerii Armii Imperium Rosyjskiego. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej 1904-1905 jako dowódca baterii. W 1910 dowódca dywizjonu w Wilnie.
W I wojnie światowej dowódca Brygady Artylerii w kampanii mazurskiej 1914. uniknął niewoli i pełnił obowiązki szefa sztabu dywizji piechoty na froncie niemieckim. Generał major z 1917. Po 1917 działał w Związku Wojskowych Polaków i z jego rekomendacji mianowany inspektorem artylerii w II Korpusie Polskim w Rosji (na Wschodzie), ale wobec klęski Korpusu w bitwie pod Kaniowem funkcji tej nie objął.
Od 1918 do stycznia 1919 dowódca Samoobrony na Ziemi Grodzieńskiej – aresztowany przez Niemców. W 1921 formalnie w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako generał brygady z 1 czerwca 1919 i przeniesiony na emeryturę. Mieszkał w Grodnie przy ul. Orzeszkowej 20[1]. 4 grudnia 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[1]. Zmarł 8 listopada 1943[2]. Pogrzeb stał się manifestacją polskości. Niemcy nie interweniowali.
10 stycznia 1894 ożenił się z Kazimierą Worytko h. Sas (1876–1949), z którą miał syna Aleksandra (ur. 1897), majora dyplomowanego artylerii Wojska Polskiego[2]. Kazimiera Sulewska po II wojnie światowej mieszkała w Chełmie przy ul. Lubelskiej 8 m. 34[2]. Została pochowana na cmentarzu parafialnym przy ul. Lwowskiej w Chełmie[3].
Przypisy
- 1 2 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-01-25].
- 1 2 3 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-01-25].
- ↑ Kazimiera Sulewska. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-01-25].
Bibliografia
- T. Kryska Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej, wyd.: Editions Spotkania. Warszawa 1991.
- H. P. Kosk, Generalicja polska. t. 2. wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001.