Milewicze
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
247976 |
Położenie na mapie obwodu homelskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. _location_map.png) | |
 52°27′55″N 27°36′10″E/52,465278 27,602778 | |
Milewicze[1] (biał. Мілевічы; ros. Милевичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie żytkowickim, w sielsowiecie Milewicze, nad Słuczą.
Siedziba parafii prawosławnej; znajduje się tu cerkiew pw. św. Jana Teologa[2].
Historia
W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie mozyrskim. Położenie wśród mokradeł powodowało, że Milewicze opisywane były jako miejscowość odludna.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie łuninieckim[a], w gminie Lenin (Sosnkowicze)[3]. Wieś położona była przy granicy ze Związkiem Sowieckim, którą wyznaczała tu Słucz. Znajdowała się tu wówczas strażnica KOP „Milewicze”.
W 1921 miejscowość liczyła 936 mieszkańców, zamieszkałych w 146 budynkach, w tym 877 Białorusinów, 45 Żydów, 3 Polaków, 1 Rusina i 10 osób innej narodowości[b]. 875 mieszkańców było wyznania prawosławnego, 58 mojżeszowego i 3 rzymskokatolickiego[4].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Milewicze w kulturze
Milewicze są jednym z miejsc, w których rozgrywa się akcja powieści Sergiusza Piaseckiego Piąty etap. Autor opisując wieś i jej okolice w 1923, zwraca uwagę na wszechobecne błoto oraz nędze większą niż w innych rejonach kraju. Powieść opisuje także nielegalną przeprawę przez granicę na Słuczy[5].
Uwagi
- ↑ do 1921 w powiecie mozyrskim
- ↑ Innej niż polska, białoruska, rusińska, tutejsza (poleska), niemiecka i żydowska. Wśród osób innych narodowości zamieszkujących gminę Lenin było 96 Rosjan, 7 Tatarów, 5 Estończyków, 5 Łotyszy, 1 Grek i 1 Litwin. Skorowidz nie wyszczególnia narodowości osób z grupy inne z podziałem na miejscowości
Przypisy
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Храм святого апостола Иоанна Богослова д. Милевичи. turov.by. [dostęp 2021-12-15]. (ros.).
- ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2021-12-15]. (pol.).
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Sergiusz Piasecki: Piąty etap. Łomianki: Wydawnictwo LTW, 2020, s. 316-322, 349-351. ISBN 978-83-7565-349-6.
Bibliografia
- Milewicze (2), pow. mozyrski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 424.
- Milewicze na mapie WIG
- Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2021-12-15]. (ros.).
