Miniatura (malarstwo)

Jacques Jean-Baptiste Augustin, Bachantka, 1799 (śr. 8 cm)

Miniatura (łac. minium) – obraz bardzo małego formatu, zazwyczaj portret[1][2].

Malarstwo miniaturowe zaczęto uprawiać w XV w., jego rozkwit nastąpił w XVI-wiecznej Europie, a szczyt popularności przypadał na XVIII i XIX w.[1][2] Było modne zarówno wśród arystokracji, jak i mieszczaństwa[1].

Miniatury malowali tacy mistrzowie, jak Hans Holbein (młodszy), Lucas Cranach starszy, Jean Clouet, a w Polsce Marcello Bacciarelli, Wincenty de Lesseur, Jan Nepomucen Głowacki, Kajetan Kosiński, Stanisław Marszałkiewicz, Aleksander Kucharski[1].

Najczęściej stosowaną techniką miniaturzystów była akwarela, gwasz lub tempera, którymi malowano na pergaminie, emalii, porcelanie, kości słoniowej i metalowych płytkach. Zdobiono nimi medaliony, brosze, bransolety, tabakierki[1][2]. Stanowiły cenne podarunki i rodzinne pamiątki[1]; miniaturowe portrety wykorzystywano często w celach matrymonialnych.

W drugiej połowie XIX wieku rozpowszechnienie dagerotypii i innych technik fotograficznych spowodowało stopniowy zanik tej formy twórczości, a miniatury stały się przedmiotem kolekcjonerstwa[1].

Galeria

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki, Mały słownik terminów plastycznych, wyd. II, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1975, s. 222 (pol.).
  2. 1 2 3 Stefan Kozakiewicz (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd. IV, Warszawa: PWN, 1996, s. 261, ISBN 83-01-12365-6 (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.