Mirosław Karwat
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1953 |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: filozofia polityki, metodologia nauki o polityce, socjotechnika, teoria polityki[1] | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1977 – nauki o polityce |
| Habilitacja |
1986 lub 1987 – nauki o polityce |
| Profesura |
25 września 2009[1] |
Mirosław Karwat (ur. 1953) – polski politolog, profesor i kierownik Katedry Teorii Polityki i Myśli Politycznej Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego i profesor Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk[1]. Były członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej; wchodził w skład organów doradczych kierownictwa tej partii[2].
Życiorys
Studia magisterskie na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego ukończył w 1975 r. Doktorat w dyscyplinie nauk o polityce uzyskał w 1977 r. Uniwersytecie Warszawskim, natomiast stopień doktora habilitowanego w 1986 lub 1987 r. na warszawskiej Akademii Nauk Społecznych[3]. W 2009 r. uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych[1][3]. Został zatrudniony na stanowisku profesora w Collegium Varsoviense, w ALMAMER Szkole Wyższej w Warszawie, w Instytucie Politologii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego, a także profesora zwyczajnego w Katedrze Teorii Polityki i Myśli Politycznej na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego i Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk[1].
Był pracownikiem naukowym Instytutu Podstawowych Problemów Marksizmu-Leninizmu przy KC PZPR[4] oraz Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR[2]. Od 1995 r. pracuje na Uniwersytecie Warszawskim. Jest kierownikiem Katedry Teorii Polityki i Myśli Politycznej Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego i członkiem Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk[1]. Jego koncepcje polityczne spotkały się z krytyką[5]. Wspólnie z Tadeuszem Klementewiczem aktywnie zwalczał metodami pozanaukowymi próby rozwijania alternatywnej teorii polityki, unikając uczestnictwa w normalnej dyskusji naukowej i dezawuując poglądy adwersarza przy pomocy swoich współpracowników[6]. Był kontynuatorem myśli Artura Bodnara, którą stopniowo modyfikował, czerpiąc inspiracje z wiedzy potocznej[7].
Nagrody
- Nagroda „Trybuny Ludu” (1984)[8]
- Nagroda „Trybuny Ludu” (1986) za książkę "Ciągłość i zmiana w partii" (wraz z W. Milanowskim)[9]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Prof. dr hab. Mirosław Karwat, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2025-05-24].
- 1 2 Tajne dokumenty Biura Politycznego i Sekretariatu KC. Ostatni rok władzy 1988-1989, Stanisław Perzkowski (oprac.), London: Aneks, 1994, s. 168, ISBN 978-1-897962-01-5, OCLC 716220404.
- 1 2 Prof. dr hab. Mirosław Karwat, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2025-05-24].
- ↑ XI Plenum KC PZPR i NK ZSL. 20-21 stycznia 1983. Podstawowe dokumenty i materiały, Warszawa 1983, s. 9
- ↑ Ryszard Skarzyński, Podstawowy dylemat politologii: dyscyplina nauki czy potoczna wiedza o społeczeństwie? O tradycji uniwersytetu i demarkacji wiedzy, Białystok: Temida 2, 2012, s. 68–99, ISBN 978-83-62813-04-9 [dostęp 2025-05-16].
- ↑ Skarzyński 2025 ↓, s. 16–18.
- ↑ Skarzyński 2025 ↓, s. 22–26.
- ↑ Nagrody "Trybuny Ludu" 1984 r., "Trybuna Ludu", nr 149, 23 czerwca 1984, s. 2.
- ↑ Nagrody "TL" 86, "Trybuna Ludu", nr 144, 21 czerwca 1986, s. 1/
Bibliografia
- Ryszard Skarzyński, Podstawowy dylemat politologii (2025). Refutacje i reformulacje na trzynastolecie, Białystok: Temida 2, 2025, ISBN 978-83-67169-37-0 [dostęp 2025-05-16].