Admirał Sieniawin
 „Admirał Sieniawin” w 1901 r. | |
| Historia | |
| Stocznia |
Nowa Stocznia Admiralicji |
|---|---|
| Położenie stępki | |
| Wodowanie |
22 sierpnia 1894 |
 Rosyjska Imperatorska MW
| |
| Nazwa |
„Admirał Sieniawin” |
| Wejście do służby | |
 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
| |
| Nazwa |
„Mishima” |
| Wejście do służby | |
| Wycofanie ze służby | |
| Los okrętu |
zatonął jako okręt cel 1936 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 4160 t |
| Długość |
84,6 m |
| Szerokość |
15,9 m |
| Zanurzenie |
5,19 m |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe o mocy 5000 KM napędzające dwie śruby | |
| Prędkość |
16 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 4 działa 254 mm 4 działa 120 mm 10 dział 47 mm 4 wyrzutnie torped kaliber 450 mm | |
| Załoga |
406 |
Admirał Sieniawin – rosyjski pancernik obrony wybrzeża. Siostrzanymi jednostkami były „Admirał Uszakow” i „Generał-Admirał Apraksin”. Podczas bitwy pod Cuszimą toczonej w ramach wojny rosyjsko-japońskiej zdobyty 28 maja 1905 przez Japończyków i wcielony do Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej, gdzie otrzymał imię „Mishima” (jap. 見島 Mishima).
Podczas bitwy cuszimskiej Japończycy zdobyli także „Apraksina” zmieniając mu nazwę na „Okinoshima”. „Admirał Uszakow” również uczestniczący w tej bitwie zatonął w wyniku poważnych uszkodzeń.
Budowę „Admirała Sieniawina” rozpoczęto w 1892 r. w Nowej Stoczni Admiralicji w Petersburgu. Nazwano go na cześć admirała Dmitrija Nikołajewicza Sieniawina, dowódcy floty bałtyckiej na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych XIX wieku. Do służby w Rosyjskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej wszedł w 1895 r. Po przejęciu przez Japończyków został sklasyfikowany jako okręt obrony wybrzeża drugiej kategorii. Okrętowi nadano nazwę wyspy na Morzu Japońskim.
1 kwietnia 1921 r. „Mishima” został przeklasyfikowany na bazę okrętów podwodnych. Okręt został wycofany ze służby 10 października 1935. Zatonął jako okręt-cel dla strzelań artyleryjskich we wrześniu 1936 r.