Mleko migdałowe

Mleko migdałowe – zamiennik mleka krowiego stworzony z pasty migdałowej, która była również podstawą wielu dań kuchni średniowiecznej. W przeciwności do mleka krowiego nie zawiera laktozy ani cholesterolu, dlatego może być używany jako jego substytut. Jest to rodzaj napoju, które pojawia się w wielu przepisach średniowiecznych na potrawy wielkopostne, lub innych jako zastępnik mleka krowiego. Zgodnie z obowiązującymi na terenie Unii Europejskiej normami prawnymi, nie może być wprowadzane do obrotu ani reklamowane pod nazwą "mleko migdałowe".

W średniowieczu mleko migdałowe miało nazwę zlatynizowaną: amygdalate. Było powszechnie spożywane w krajach Eurazji od Półwyspu Iberyjskiego do Azji Wschodniej. W średniowieczu napoje migdałowe było znane zarówno w świecie chrześcijańskim jak i islamskim. Średniowieczna książka kucharska Viandier, autorstwa Guillaume'a Tirela alias Taillevent w latach 1375 do 1380, przeznaczona dla francuskich szefów kuchni królewskiej królów Karola V i Karola VI posiada przepis na mleko migdałowe. Przed wpływami pochodzącymi ze środkowych Chin po chińskiej wojnie domowej, mleko migdałowe było bardzo popularne na Tajwanie, nawet bardziej niż mleko sojowe.

100 ml napoju migdałowego zawiera:

• 0,4 g białka,

• 0,1 g węglowodanów,

• 1,1 g tłuszczów,

• 0,4 g błonnika,

• 0,05 g sód,

• 120 mg wapnia,

• 0 g cholesterolu.

Witaminy:

• E - 1,80 mg

• D2 - 0,75 µg

• ryboflawina – 0,21 mg

Wartość energetyczna w 100 ml: 13 kcal^[1].

Zgodnie z Europejską Wspólną polityką rolną pojęcie „mleko” oznacza wyłącznie zwykłą wydzielinę z wymion ssaków – bez żadnych dodatków, ani nie poddaną ekstrakcji – otrzymywaną z co najmniej jednego doju zwierzęta gospodarskiego. Tak samo ma się sytuacja w wypadku przetworów mlecznych: śmietany, śmietanki, chantilly, masła, seru, jogurtu czy kefiru^[2]. Jedynym wyjątkiem przewidzianym w Polsce przez unijne przepisy jest ser jabłkowy^[3]. Dlatego też sprzedawane na terenie Unii Europejskiej napoje migdałowe nie mogą być nazywane "mlekiem migdałowym".

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 2017 r. potwierdził, że termin „mleko” co do zasady zarezerwowany jest wyłącznie dla mleka pochodzenia zwierzęcego^[4].

• mleko ryżowe
• mleko sojowe
• mleko owsiane