Mochre
![]() cerkiew śś. Piotra i Pawła w Mochrym | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
1652 |
| Kod pocztowy |
225812 |
| Tablice rejestracyjne |
1 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. ![]() | |
Mochre[1] (biał. Махро, Machro; ros. Мохро, Mochro) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie janowskim, w sielsowiecie Mochre, przy drodze republikańskiej R144 i w pobliżu granicy z Ukrainą.
Historia
W XIX i w początkach XX w. wieś i majątek ziemski położone w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie pińskim. Były siedzibą gminy Mochre, zlikwidowanej przed 1885 i włączonej do gminy Duboje. Majątek był od 1873 własnością Dewela.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie pińskim, w gminie Brodnica[2]. W 1921 wieś liczyła 657 mieszkańców, zamieszkałych w 130 budynkach, w tym 655 Białorusinów i 2 Polaków. 653 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 4 rzymskokatolickiego[2]. Znajdował się tu wówczas przystanek kolejowy Mochro linii wąskotorowej Janów Poleski - Kamień Koszyrski (obecnie nieistniejącej). Położony był on pomiędzy przystankami Korzeliczyn i Kolano[3].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Mochre w 1934
Mieszkanka Mochrego w 1934
Przypisy
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- 1 2 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Rozkład jazdy PKP. Lato 1939. [dostęp 2022-11-16]. (pol.).
Bibliografia
- Mochre, pow. piński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 559.
- Mapa WIG Lubieszów. [dostęp 2022-11-16]. (pol.).
.jpg)


_location_map.png)