Mokenowie
 | |
| Populacja |
6 tys. (Moken i Moklen) |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Grupa | |
| Pokrewne |
Moklenowie |
Mokenowie[1][2], Moken (Mawken, Morgan)[3][4] – lud austronezyjski zamieszkujący przede wszystkim archipelag Mergui u wybrzeży Mjanmy, a także niektóre wyspy na terytorium Tajlandii[5]. Łączna liczebność ludów Moken i Moklen wynosi 6 tys. osób (4 tys. w Mjanmie, 2 tys. w Tajlandii; dane szacunkowe z 2007 r.)[6][7].
Tradycyjnie prowadzą koczowniczy, łowiecko-zbieracki tryb życia i są silnie związani z morzem[5]. Bywają rozpatrywani łącznie z ludami Orang Laut i Urak Lawoi’ (Urak Lawoik), a także odległymi Badżawami[8][9]. Wraz z nimi należą do grupy tzw. Morskich Cyganów[8].
Posługują się językiem moken z wielkiej rodziny austronezyjskiej[10][11]. W użyciu są też inne języki, takie jak birmański, tajski i malajski[12].
Inne określenia tej grupy etnicznej to „Salon” (Selon, Selong, Selung, Silung; określenie birmańskie) i „Chao Le” (ชาวเล) lub „Chao Nam” (ชาวน้ำ) (nazwy w języku tajskim)[13]. Obie wspomniane nazwy tajskie są też odnoszone do ludu Urak Lawoi’[14].
Są blisko spokrewnieni z ludem Moklen, lecz nie są z nimi tożsami pod względem kultury i języka; Moklenowie zamieszkują wyłącznie kontynentalną Tajlandię i przyległe wyspy (prowincje Phang Nga i Phuket), a języki moken i moklen nie są dobrze wzajemnie zrozumiałe[15]. Ludność Urak Lawoi’ bywa mylona z Mokenami, ale jest to wyraźnie odrębna grupa etniczna, a ich język jest znacznie bliżej spokrewniony z malajskim[16].
Przypisy
- ↑ Janusz Kamocki, Etnologia ludów pozaeuropejskich: zarys, Kraków: Universitas, 2003, s. 31, ISBN 83-242-0149-1, OCLC 1424256189.
- ↑ Kazimierz Moszyński, Ludy zbieracko-łowieckie: ich kultura materialna oraz podstawowe wiadomości o formach współżycia zbiorowego, o wiedzy, życiu religijnym i sztuce, Kraków: Nakładem Państwowego Wydawnictwa Naukowego, 1951, s. 35, OCLC 69600806.
- ↑ Anderbeck 2012 ↓, s. 271.
- ↑ Moken, [w:] Gerald W. Fry, Gayla S. Nieminen, Harold E. Smith, Historical Dictionary of Thailand, wyd. 3, Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 253, ISBN 978-0-8108-7802-0, OCLC 821067766 (ang.).
- 1 2 Larish 2005 ↓, s. 513.
- ↑ Moken. Endangered Languages Project. [dostęp 2024-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-10)]. (ang.).
- ↑ Bradley 2007 ↓, s. 404.
- 1 2 Sea Gypsies, [w:] Barbara A. West, Encyclopedia of the Peoples of Asia and Oceania, New York: Infobase Publishing, 2009, s. 717, ISBN 978-1-4381-1913-7, OCLC 370717954 (ang.).
- ↑ Leonard Y. Andaya, Leaves of the Same Tree: Trade and Ethnicity in the Straits of Melaka, Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 2008, s. 173–174, DOI: 10.21313/hawaii/9780824831899.001.0001, ISBN 978-0-8248-3189-9, ISBN 978-0-8248-6940-3, OCLC 259735384, JSTOR: j.ctt6wqx14 (ang.).
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Moken, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2021-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-29] (ang.).
- ↑ Larish 2005 ↓, s. 513–514.
- ↑ Arunotai, Wongbusarakum i Elias 2007 ↓, s. 13.
- ↑ Nowak 1993 ↓, s. 230.
- ↑ Jacob Y. de Groot, Urak Lawoi’ Language and Social History, Phuket: Phuket Campus, Prince of Songkla University, 2012, s. 7 [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ Larish 2005 ↓, s. 513–514, 515.
- ↑ David W. Hogan, Stephen W. Pattemore, Urak Lawoi’: Basic Structures and a Dictionary, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1988 (Pacific Linguistics C-109), s. 1–4, DOI: 10.15144/PL-C109, ISBN 0-85883-385-9, OCLC 21586673 (ang.).
Bibliografia
- Karl Anderbeck, The Malayic-speaking Orang Laut: Dialects and directions for research, „Wacana”, 14 (2), 2012, s. 265–312, DOI: 10.17510/wacana.v14i2.64, ISSN 2407-6899, OCLC 8773625975 [dostęp 2024-08-10] (ang.).
- Narumon Arunotai, Supin Wongbusarakum, Derek Elias, Bridging the Gap between the Rights and Needs of Indigenous Communities and the Management of Protected Areas : Case Studies from Thailand : Surin Islands National Marine Park and the Moken, Tarutao National Marine Park and the Urak Lawoi, Bangkok: UNESCO Asia and Pacific Regional Bureau for Education, 2007 (Coastal region and small island papers 22), ISBN 92-9223-116-2, OCLC 299154043 [dostęp 2024-08-10] (ang.).
- David Bradley, East and Southeast Asia, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 349–422, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-2036-4565-9, ISBN 978-0-7007-1197-0, OCLC 47983733 (ang.).
- Michael D. Larish, Moken and Moklen, [w:] K. Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.), The Austronesian Languages of Asia and Madagascar, Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 513–533, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 978-0-2038-2112-1, ISBN 978-0-7007-1286-1, OCLC 53814161 (ang.).
- Barbara S. Nowak, Selung/Moken, [w:] David Levinson (red.), Encyclopedia of World Cultures, t. 5: East and Southeast Asia, Boston: G.K. Hall, 1993, s. 230–233, ISBN 0-8168-8840-X, OCLC 22492614 [dostęp 2024-08-10] (ang.).