Mokra Koleba
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
11 m |
| Deniwelacja |
2,5 m |
| Wysokość otworów |
1285 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
125 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SSE |
| Data odkrycia |
22 października 1933 roku |
| Odkrywca |
Stefan Zwoliński i Jerzy Zahorski |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.C-15.06 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°15′17″N 19°57′52″E/49,254617 19,964317 | |
Mokra Koleba – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Kondratowej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest w południowym zboczu Kalackiej Turni, na wysokości 1285 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 11 metrów, a jej deniwelacja 2,5 metrów[1].
Opis jaskini
Jaskinię stanowi obszerna, niska sala z czterema filarami do której prowadzi bardzo duży otwór wejściowy. Odchodzą z niej dwa krótkie korytarzyki[2].
Przyroda
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są wilgotne, rosną na nich paprocie, mchy, glony i porosty[2].
Historia odkryć
Pierwszą wzmiankę o jaskini opublikował Stefan Zwoliński, który zwiedził ją w 1933 roku razem z Jerzym Zahorskim. Pierwszy jej plan i opis sporządziła I. Luty, przy współpracy R. Cygana i M. Kropiwnickiej w 1992 roku[2].
Przypisy
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 31 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31].
- 1 2 3 Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-09-19].