Molosek egipski

Molosek egipski
Nyctinomus aegyptiacus[1]
(É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1818)[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

mroczkokształtne

Rodzina

molosowate

Podrodzina

molosy

Rodzaj

Nyctinomus
É. Geoffroy Saint-Hilaire[3]

Gatunek

molosek egipski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[17]

Molosek egipski[18] (Nyctinomus aegyptiacus) – gatunek ssaka z podrodziny molosów (Molossinae) w obrębie rodziny molosowatych (Molossidae).

Taksonomia

Gatunek i rodzaj[3] po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1818 roku francuski przyrodnik Étienne Geoffroy Saint-Hilaire nadając mu nazwę Nyctinomus Ægyptiacus[2]. Holotyp pochodził z Gizy, w Egipcie[19].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[20].

Etymologia

  • Nyctinomus: gr. νυκτι- nukti- ‘nocny’, od νυξ nux, νυκτος nuktos ‘noc’; νομος nomos ‘mieszkanie, siedziba’[21].
  • aegyptiaca: łac. Aegyptiacus ‘egipski, Egipcjanin’, od gr. Αιγυπτιακος Aiguptiakos ‘egipski’, od Αιγυπτος Aiguptos ‘Egipt’[22].

Zasięg występowania

Molosek egipski jest bardzo szeroko rozpowszechniony w całej Afryce od Maroka, Algierii i północnego Egiptu (Kair) po południowo-zachodnią Południową Afrykę (Kapsztad), a także w południowo-zachodniej Arabii Saudyjskiej, Jemenie i wschodnim Omanie, południowym Iranie, wschodnim Afganistanie, Pakistanie, [[Indie}Indiach]] i Sri Lance; zasięg zoogeograficzny bardziej ciągły w południowej Afryce i bardzo niejednolity na północ od rzeki Zambezi[20].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 60–87 mm, długość ogona 30–50 mm, długość ucha 13–22 mm, długość tylnej stopy 7–12 mm, długość przedramienia 42–52 mm; masa ciała 9–22 g[23]. Wzór zębowy: I C P M = 30[23]. Kariotyp w południowej Afryce wynosi 2n = 48 i FNa = 68[23].

Ekologia

Tryb życia

Molosek egipski jest jednym z najliczniejszych ssaków Bliskiego Wschodu. W ciągu dnia nietoperze te śpią w bardzo licznych grupach obejmujących tysiące osobników. Niemal każda większa szczelina skalna jest przez nie wykorzystywana, nawet wówczas, gdy jest już ona zajęta przez inne ptaki lub ssaki.

Okres godowy przypada na końcówkę zimy. Samica wydaje na świat 1 młode po ciąży trwającej 77–84 dni. Zdarza się również, że po porodzie znów zachodzi w ciążę.

Uwagi

  1. Nazwa nieważna (niekonsekwentnie stosowane nazewnictwo binominalne), odrzucona do celów nomenklatorycznych decyzją ICZN[4].
  2. 1 2 3 Niepoprawna późniejsza pisownia Nyctinomus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1818.

Przypisy

  1. Nyctinomus aegyptiacus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 3 Geoffroy Saint-Hilaire 1828 ↓, s. 128.
  3. 1 2 Geoffroy Saint-Hilaire 1828 ↓, s. 114.
  4. ICZN. Opinion 417. Rejection for nomenclatorial purposes of volume 3 (Zoologie) of the work by Lorenz Oken entitled Okens Lehrbuch der Naturgeschichte published in 1815—1816. „Opinions and declarations rendered by the International Commission on Zoological Nomenclature”. 14, s. 1–42, 1956–1957. (ang.).
  5. L. Oken: Lehrbuch der Naturgeschichte. T. 3. Cz. 2. Jena: August Schmid, 1816, s. 924. (niem.).
  6. J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 299, 1821. (ang.).
  7. T.E. Bowdich: An analysis of the natural classifications of Mammalia, for the use of students and travellers. Paris: J. Smith, 1821, s. 28. (ang.).
  8. J. Fleming: The philosophy of zoology; or, A general view of the structure, functions, and classification of animals. Cz. 2. Edinburgh: A. Constable, 1822, s. 178. (ang.).
  9. C.J. Temminck: Monographies de Mammalogie, ou description de quelques genres de mammifères, dont les espèces ont été observées dans lens différens musées de l’Europe. Cz. 1. Amsterdam: Chez G. Dufour, 1827, s. 226. (fr.).
  10. G.E. Dobson. On the Asiatic species of Molossi. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 43 (2), s. 143, 1874. (ang.).
  11. T. von Heuglin: Reise in Nordost-Afrika. Schilderungen aus dem Gebiete der Beni Amer und Habab nebst zoologischen Skizzen und einem Führer für Jagdreisende. Cz. 2. Braunschweig: G. Westermann, 1877, s. 28. (niem.).
  12. 1 2 Seabra 1900 ↓, s. 83.
  13. Seabra 1900 ↓, s. 84.
  14. O. von Wettstein. Neue Affen und Fledermäuse aus Nordost-Afrika. „Anzeiger”. 53, s. 192, 1916. (niem.).
  15. 1 2 Wroughton 1919 ↓, s. 732.
  16. Wroughton 1919 ↓, s. 733.
  17. A. Monadjem i inni, Tadarida aegyptiaca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-07-19] (ang.).
  18. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 114. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol.  ang.).
  19. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Tadarida aegyptiaca. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-07-19].
  20. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 204. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  21. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 466, 1904. (ang.).
  22. aegyptiaca, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-07-19] (ang.).
  23. 1 2 3 P. Taylor, B. Lim, M. Pennay, P. Soisook, T. Kingston, L. Loureiro & L. Moras: Family Molossidae (Free-tailed Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 665. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).

Bibliografia