Monaster św. Olgi w Wołgowierchowiu
 Widok klasztoru na fotografii Prokudina-Gorskiego, ok. 1910 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość |
Wołgowierchowie |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Eparchia | |
| Przełożona |
mniszka Zofia (Proszczajewa) |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
żeński |
| Liczba mniszek (2008) |
1 |
| Obiekty sakralne | |
| Sobór |
Przemienienia Pańskiego |
| Cerkiew |
św. Mikołaja |
| Założyciel klasztoru |
arcybiskup twerski i kaszyński Dymitr (inicjator starań) |
| Styl |
ruski |
| Materiał budowlany | |
| Data zamknięcia |
1918 |
| Data reaktywacji |
1997 |
Położenie na mapie obwodu twerskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 57°15′04″N 32°28′17″E/57,251111 32,471389 | |
| Strona internetowa | |
Monaster św. Olgi – żeński klasztor prawosławny w Wołgowierchowiu w obwodzie twerskim, podlegający eparchii twerskiej.
W 1649 car Aleksy I Romanow założył nad Wołgą męską pustelnię Przemienienia Pańskiego, filię Pustelni Niłowo-Stołobieńskiej. Na potrzeby mnichów wzniesiono drewnianą cerkiew Przemienienia Pańskiego. Klasztor istniał jednak tylko do końca XVII w. W 1724 całość zabudowań monasterskich została zniszczona przez pożar, przez co nie został zrealizowany ukaz Piotra I, nakazujący ponownie zorganizować wspólnotę monastyczną.
Dopiero w końcu XIX w. wznowiono starania o reaktywację klasztoru; inicjatorami byli arcybiskup twerski i kaszyński Dymitr oraz gubernator twerski Nikołaj Golicyn. W rezultacie w 1909 na miejscu dawnego klasztoru męskiego został założony monaster żeński, którego patronką została św. Olga Kijowska. Inicjatorami jej powstania byli arcybiskup twerski i kaszyński Dymitr oraz gubernator twerski Golicyn. Główną świątynią nowej wspólnoty został sobór Przemienienia Pańskiego, wzorowany na moskiewskiej cerkwi Wasyla Błogosławionego i poświęcony 29 maja 1912. Monaster został formalnie zamknięty w 1918, lecz działał do 1924, kiedy władze bolszewickie skonfiskowały cały jego majątek i zamknęły cerkwie klasztorne. Zostały one następnie zdewastowane. Prace konserwatorskie podjęto dopiero w latach 70. XX wieku. Zniszczony kompleks budynków Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał po upadku ZSRR. W 1999 patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy II razem ze Świętym Synodem zdecydował o ponownym otwarciu klasztoru na wniosek arcybiskupa twerskiego i kaszyńskiego Wiktora (Olejnika). Jego pierwszą przełożoną została mniszka Anastazja (Zibert).
Monaster nie posiada stałego kapelana, co uniemożliwia regularne odprawianie Świętej Liturgii. Trwa remont zabudowań zdewastowanych w czasach radzieckich oraz cerkwi św. Mikołaja. W 2008 w klasztorze przebywała przełożona oraz 1 riasoforna posłusznica.
