Monika Witkowska

Monika Witkowska

Monika Witkowska (Sanok, 2023)
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1966 Warszawa
Zawód, zajęcie	podróżniczka, himalaistka, żeglarka, autorka książek, dziennikarka
Strona internetowa

Monika Witkowska (ur. 13 lipca 1966 w Warszawie) – polska podróżniczka, himalaistka, żeglarka, pisarka, dziennikarka i przewodniczka wypraw trekkingowych.

Od urodzenia mieszka w Warszawie. Ukończyła studia na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. Swoje życie poświęciła podróżom – odwiedziła ok. 180 krajów^[1] na wszystkich kontynentach, przy czym większość wypraw to samodzielne wyjazdy „plecakowe”. Pasję podróżowania łączy z aktywnością górską, żeglarską, jeździ na nartach, nurkuje, zajmowała się też sportami powietrznymi (skoki spadochronowe, motolotnie, paralotnie). O swoich podróżach pisze książki, przewodniki i artykuły do wielu znanych tytułów; opowiada o nich również podczas prelekcji i wykładów motywacyjnych. Jako pilot i przewodnik prowadzi wyjazdy po całym świecie, w tym trekkingi w Himalajach, Karakorum i na Kilimandżaro.

Zdobywczyni czterech ośmiotysięczników, Korony Ziemi i wielu innych szczytów. Druga po Wandzie Rutkiewicz Polka, która zdobyła K2 tj. ośmiotysięcznik uznawany za najtrudniejszy do pokonania. Jako himalaistka zdobyła szczyty dwóch najwyższych gór Ziemi, Mt. Everestu i K2. Jako żeglarka opłynęła przylądek Horn i przepłynęła arktyczną trasą płn.-zach. z Grenlandii do Alaski. Jako pierwsza osoba opłynęła również arktyczną Czukotkę. W lutym 2024 razem z Joanną Mostowską, jako pierwsze osoby przeszły w zimie trawers Deosai, drugiego najwyższego płaskowyżu na Ziemi^[2].

Została członkinią Kapituły Konkursu Kolosy^[3].

Wyprawy na ośmiotysięczniki:

• 2013: zdobycie Mount Everest (8848 m) 23 maja 2013^[4]
• 2015: wyprawa na Broad Peak (atak szczytowy przerwany z powodu załamania pogody)
• 2018: zdobycie Manaslu (8156 m) 28 września 2018^[5]
• 2019: zdobycie Lhotse (8516 m) 16 maja 2019^[6]
• 2021: wyprawa na Broad Peak (atak szczytowy przerwany z powodu wypadku)^[7]
• 2022: zdobycie K2 (8611 m) 22 lipca 2022^[8][9][10]

W 2015 jako ósma Polka zakończyła zdobywanie Korony Ziemi^[11] dokonując tego w wersji rozszerzonej (nie 7, a 9 szczytów, czyli: Everest, Denali, Kilimandżaro, Mount Vinson, Elbrus, Piramida Carstensza, Mont Blanc, Aconcagua i Góra Kościuszki). W 2022 jako druga Polka w historii (po Wandzie Rutkiewicz) zdobyła K2. Zdobyła także wiele innych gór, m.in. Matterhorn, Kazbek, Ama Dablam, Chimborazo i inne szczyty sześciotysięczne.

Od 1989 jest przewodnikiem w SKPB Warszawa (Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich). Od 2009 jest członkiem klubu wysokogórskiego KW Warszawa^[12].

Pierwsze patenty żeglarskie zdobywała w Harcerskim Ośrodku Wodnym w Warszawie. Później zaczęła żeglować po morzu, działając w Studenckim Klubie Żeglarskim Politechniki Warszawskiej.

Najbardziej znaczące rejsy, w których brała udział:

• 1989/90: siedmiomiesięczny rejs przez Pacyfik, Kanał Panamski i Atlantyk na żaglowcu „Zawisza Czarny” (rejs nagrodzony jako Rejs Roku 1989)
• 2003: dwumiesięczny rejs na s/y „Stary” (13,49 m) na trasie Valparaiso – Przylądek Horn – Polska Stacja Antarktyczna na wyspie Króla Jerzego – Falklandy/Malwiny (rejs uznany Rejsem Roku)
• 2010: trzymiesięczny rejs na jachcie „Solanus” (14,5 m) przez Przejście Północno-Zachodnie (od Grenlandii na Alaskę) – rejs nagrodzony II nagrodą Rejs Roku i Kolosem w kategorii Żeglarstwo^[13]
• 2011: trzymiesięczny rejs na s/y „Anna” (dł. 10,5 m) od Inuvik w północnej Kanadzie, dookoła Czukotki i przez Morze Beringa na Alaskę – rejs nagrodzony wyróżnieniem w konkursie „Kolosy”^[14] i nominacją do nagrody Travelerów National Geographic^[15]
• 2016: miesięczny rejs na s/y „Phoenix” (9,5 m) dookoła Przylądka Horn^[16]

Pierwsze kroki dziennikarskie stawiała w 1990 współpracując z redakcjami „Żagli” oraz „Życia Warszawy”. W latach 1996–2003 kierowała dodatkiem „Turystyka” w „Gazecie Wyborczej”, a następnie została dziennikarskim freelancerem, współpracując z dziennikami i periodykami takimi jak (niektóre z tytułów już nie istnieją): „Podróże”, „Voyage”, „National Geographic Traveler”, „Poznaj Świat”, „Kaleidoscope”, „Kontynenty”, „Obieżyświat”, „Extremium”, „Jachting”, „Magazyn Góry”, „N.P.M.”, „SKI Magazyn”, „Viva!”, „Twój Styl”, „Wysokie Obcasy”, dodatki turystyczne „Rzeczpospolitej”, „Dziennika” i „Pulsu Biznesu”.

Za swoją twórczość literacką była nagradzana m.in. Nagrodą im. Leonida Teligi (nagroda za książki żeglarskie)^[17] oraz kilkukrotnie – Nagrodą Magellana (nagroda za książki podróżnicze)^[18].

Autorskie książki reportażowe Moniki Witkowskiej:

• Dania, 2005, wyd. „Wiedza i Życie”
• Słowiński Park Narodowy, 2008, wyd. Multico
• Narty na Słowacji, 2009, wyd. Berlitz
• Kurs na Horn. Dziennik z rejsu, 2009, wyd. Prószyński i S-ka PRZEWODNIKI
• Kurs Arktyka. Kurs Arktyka. Rejs przez przejście północno-zachodnie, 2011, wyd. Alma Press
• Kurs Czukotka, 2013, wyd. Burda Media
• Everest. Góra Gór, 2013, wyd. Helion
• Z plecakiem przez świat, 2015, wyd. Bezdroża
• Góry z duszą, cz. 1, 2015, wyd. Burda Media
• Góry z duszą, cz. 2. Pasja i przygoda, 2016, wyd. Burda Media
• Horn na trawersie. Opowieści nie tylko żeglarskie, 2018, wyd. Bezdroża
• Góry z duszą, cz. 3. Szczyty marzeń, 2018, wyd. Burda Media
• Manaslu. Góra Ducha, Góra Kobiet, 2019, wyd. Helion
• Lhotse. Lodowa siostra Everestu, 2021, wyd. Bezdroża
• Broad Peak. Darowane życie, 2022, wyd. Słowne
• Moje Karpaty, 2022, wyd Bezdroża
• K2. Ostatnia szansa, 2023, wyd. Monika Witkowska, Adam Rowicki

Książki, których Monika Witkowska była współautorką:

• Świat na talerzu, 2004, wyd. G+J RBA/National Geographic
• Wyprawy na koniec świata, 2004, wyd. G+J RBA/National Geographic
• Między niebem a piekłem, 2004, wyd. G+J RBA/National Geographic
• Ugryźć świat, 2008, G+J RBA/National Geographic
• Dzieci świata, 2011, Arkady

• Sukces polskiego alpinizmu. Monika Witkowska dziesiątą Polką na Mount Evereście!. [w:] Gazeta.pl Podróże [on-line]. podroze.gazeta.pl, 2013-05-25. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
• PiotrP. Tomza PiotrP., Pokolenie Kolosów, wyd. elektroniczne, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2014, ISBN 978-83-280-0893-9 .
• Monika Witkowska: O mnie: Monika Witkowska. [w:] Korona Ziemi [on-line]. koronaziemi.pl. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Kim jestem? Sama o sobie, [w:] Monika Witkowska [online], monikawitkowska.pl, 2015 [dostęp 2015-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-23] .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Kurs na Horn: Dziennik z rejsu, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2009, ISBN 978-83-7648-082-4 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Z plecakiem przez świat, Katowice; Chorzów: Videograf II, 2010, ISBN 978-83-7183-806-4 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., PiotrP. Krysiak PiotrP., Dzieci świata, Warszawa: „Arkady”, 2011, ISBN 978-83-213-4702-8 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Kurs Arktyka. Rejs przez Przejście Północno-Zachodnie, Warszawa: Alma-Press, 2011, ISBN 978-83-7020-459-4 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Kurs Czukotka, Warszawa: G+J, 2013, ISBN 978-83-7596-502-5 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Everest. Góra Gór, Helion, 2013, ISBN 978-83-246-8510-3 .
• MonikaM. Witkowska MonikaM., Góry z duszą: Kilimandżaro, Mont Blanc, Ararat, Rysy, Aconcagua, Großglockner, Kala Pattar, Lobuche East, National Geographic, Warszawa: Burda NG Polska, 2015, ISBN 978-83-7596-610-7 .
• Witkowska M., Lhotse. Lodowa siostra Everestu, wyd. Bezdroża, 2020, ISBN 978-83-283-6857-6