Monty Alexander

Monty Alexander
Ilustracja
Monty Alexander (2022)
Imię i nazwisko

Montgomery Bernard Alexander

Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1944
Kingston

Instrumenty

fortepian, melodyka

Gatunki

jazz, reggae

Zawód

muzyk

Wydawnictwo

MPS

Powiązania

Ray Brown, Milt Jackson

Zespoły
Monty Alexander Trio
Odznaczenia
Order Jamajki Order of Distinction (Jamajka)
Strona internetowa

Montgomery Bernard Alexander (ur. 6 czerwca 1944 w Kingston)[1] – jamajski pianista jazzowy, mieszkający w Stanach Zjednoczonych.

Życiorys

Urodził się w stolicy Jamajki w D-Day, dniu lądowania aliantów w Normandii[2]. 80. rocznicę wydarzenia oraz swoich urodzin upamiętnił wydaniem albumu pt. D-Day.

W wieku czterech lat grał kolędy ze słuchu, a rok później zabawiał swoim umiejętnościami pianistycznymi rodzinę i sąsiadów[2]. Kiedy skończył sześć lat, natka załatwiła mu lekcje fortepianu, ale on podchodził do nich niechętnie. Mając lat dziewięć poszedł z ojcem, stołecznym kupcem, na koncert słynnego pianisty amerykańskiego – Eddiego Heywooda[2]. W muzyce jednak zakochał się nieco później – w wieku dziesięciu lat. Wtedy to m.in. usłyszał Nata „Kinga” Cole’a w miejscowym Carib Theater[2]. W 1967 wysłuchał tam także koncertu Louisa Armstronga, który wzmógł jego zainteresowanie jazzem. Dorastając w Kingston, poznawał i chłonął wszystkie smaki muzyczne, które wykorzystał w swojej dźwiękowej palecie dorosłego muzyka[2].

Mając czternaście lat, rozpoczął naukę w szkole dla chłopców DeCarteret College w Mandeville. Następnie już w Kingston kształcił się – również muzycznie – w Jamaica College, mającym status szkoły średniej. W 1961 przeprowadził się razem z rodziną do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w Miami na Florydzie[3]. Występował w różnych lokalach. Gdy grał w klubie nocnym Le Bi’, zwrócił uwagę, goszczących w nim, Franka Sinatry i Jilly’ego Rizzo, przyjaciela i doradcy wokalisty, oraz restauratora. Młody pianista zrobił na nich duże wrażenie i otrzymał propozycję pracy u Jilly’ego w Nowym Jorku[3]. Podjął ją w 1962, sprowadzony przez Jilly’ego już z Reno. Został pianistą w jego restauracji i klubie nocnym, noszącym wspólną nazwę – Jilly's. Grał z czołówką nowojorskiego jazzu, m.in. słynnymi kontrabasistami i perkusistami – Ronem Carterem, Royem Haynesem, Tonym Williamsem i Mickeym Rokerem, akompaniował też Sinatrze[3]. Poznał wtedy Counta Basiego i zaprzyjaźnił się z Milesem Davisem, z którym zbliżyło go wspólne zainteresowanie boksem[3]. Na początku lat 60. grywał też w słynnym Minton’s Playhouse oraz nowo otwartym Playboy Clubie[3].

W 1964 nagrał w Los Angeles swój pierwszy album pt. Alexander the Great, na którym zamieścił utwór Blues for Jilly, dedykowany nowojorskiemu pracodawcy. W 1969 jako sideman uczestniczył w realizacji dwóch płyt wibrafonisty Milta Jacksona. W tym czasie poznał kontrabasistę Raya Browna oraz pianistę Oscara Petersona, który zarekomendował go Hansowi Georgowi Brunner-Schwerowi, właścicielowi niemieckiej wytwórni MPS. Nagrał dla niej szereg płyt w latach 1971–1985. W połowie lat 70. założył trio, z którym regularnie koncertował w Europie. W 1976 zagrał z nim na szwajcarskim Festival de Jazz de Montreux. Występ został zarejestrowany na płycie The Monty Alexander Trio – Live! at the Montreux Festival. Rok później pojawił się na tym festiwalu w sekstecie trębacza Dizzy’ego Gillespiego.

Był bardzo pożądanym sidemanem. Dysponował błyskotliwą techniką[1]. Akompaniował wokalistom: Ernestynie Anderson, Mary Stallings, Natalie Cole i Tony’emu Bennettowi, oraz bandliderom: Gillespiemu, Bennyemu Golsonowi, Quincy’emu Jonesowi, Jimmy’emu Griffinowi i Frankowi Morganowi.

W 1981 ożenił się z gitarzystką Emily Remler. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1985. Później poślubił włoską wokalistę jazzową – Caterinę Zapponi[4]. Występował zarówno z pierwszą, jak drugą żoną.

W latach 90. sformował zespół grający reggae. Do współpracy zaprosił wyłącznie muzyków jamajskich. W 2022 nagrał swój pierwszy album wokalny pt. Love Notes. Zaśpiewał i zagrał na nim jedenaście utworów[5].

Obecnie nadal koncertuje i nagrywa. Mieszka z żoną w Nowym Jorku na Manhattanie.

Wybrana dyskografia

Jako lider lub współlider

  • 1965
    • Alexander the Great – Monty Alexander (Pacific Jazz)
    • Spunky (Pacific Jazz)
  • 1968 Zing! (RCA)
  • 1969 This Is Monty Alexander (Verve)
  • 1970 Taste of Freedom (MGM Records)
  • 1972
    • We’ve Only Just Begun (MPS)
    • Here Comes the Sun (MPS)
  • 1974
    • Perception! (MPS)
    • Monty Alexander – Rass! – Featuring Ernest Ranglin
  • 1975 Love And Sunshine (MPS)
  • 1976 Unlimited Love – Live & In Concert (MPS)
  • 1977
    • The Monty Alexander Trio – Live! at the Montreux Festival (MPS)
    • Estade (MPS)
  • 1978
    • Monty Alexander – Live at „Ronnie Scott's” (CBS)
    • Live in Holland (Polydor)
    • Cobilimbo (MPS)
    • The Monty Alexander 7 – Jamento (Pablo)
    • Soul Fusion – Milt Jackson and the Monty Alexander Trio (Pablo)
  • 1979
    • The Way It Is (MPS)
    • Monty Alexander in Tokyo (Pablo)
    • So What? (Black and Blue)
  • 1980
    • Solo (Jeton)
    • Facets (Concord Jazz)
    • The Monty Alexander Quintet – Ivory & Steel
  • 1981
    • Monty Alexander–Ray Brown–Herb Ellis – Trio (Concord Jazz)
    • Monty Alexander’s Ivory & Steel – Jamboree (Concord Picante)
    • Monty Alexander – Ernest Ranglin (MPS)
    • Fingering – Shelly Manne–Monty Alexander–Ray Brown (Atlas Records)
  • 1982 Monty Alexander–Ray Brown–Herb Ellis – Triple Treat (Concord Jazz)
  • 1984 Monty Alexander–Ray Brown–Herb Ellis – Overseas Special (Concord Jazz)
  • 1996 Just in Time (Live at E.J.'s) – 2 CD
  • 1997 Echoes of Jilly’s – Monty Alexander with John Patitucci & Troy Davis (Concord Jazz)
  • 1999 Stir It Up – The Music Of Bob Marley (Telarc)
  • 2000 Monty Meets Sly and Robbie (Telarc)
  • 2002 Ray Brown–Monty Alexander–Russell Malone (Telarc)
  • 2004 Monty Alexander–Ernest Ranglin – Rocksteady (Telarc)
  • 2023 Love Notes (HMV Record Shop)
  • 2024 Monty Alexander – D-Day (Peewee Productions)

Jako sideman

Z Tonym Bennettem
  • 2008 Tonny Bennett Featuring the Count Basie Big Band – A Swingin’ Christmas (Columbia)
Z Rayem Brownem
  • 1979 Live at the Concord Jazz Festival (Concord Jazz)
  • 1983 A Ray Brown 3 (Concord Jazz)
  • 1990 The Ray Brown Trio – Live at the Loa – Summer Wind (Concord Jazz)
  • 2003 Walk On (Telarc)
Z Natalie Cole
  • 1991 Unforgettable – With Love – Natalie Cole (Elektra)
Z Bennym Golsonem
  • 1995 That's Funky (Meldac)
Z Miltem Jacksonem
  • 1970
    • That's the Way It Is (Impulse! Records)
    • Just the Way It Had to Be (Impulse!)
  • 1977 Montreux ’77 – Milt Jackson–Ray Brown Jam (Pablo)
  • 1982 Memories Of Thelonious Sphere Monk – Milt Jackson in London (Pablo)
  • 1988 A London Bridge (Pablo)
  • 1991 Mostly Duke (Pablo)
Z Ernestem Ranglinem
  • 1976 Ranglypso (MPS)
  • 1996 Below the Bassline (Island)
  • 2009 Order of Distinction (Milk River Music)
Z Clarkiem Terrym
  • 2000 One on One (Chesky)

Zestawienie wg dat wydania płyt

Odznaczenia i nagrody

  • 2000
    • Komandoria Orderu Dystynkcji (Order of Distinction) – Jamajka[6]
    • Złoty Medal Musgrave’a za osiągnięcia w dziedzinie muzyki – Jamajka[6]
  • 2018 Doktorat honorowy Uniwersytetu Indii Zachodnich (The University of the West Indies)
  • 2023 Order Jamajki[7]

Przypisy

  1. 1 2 Monty Alexander. allmusic.com. [dostęp 2025-02-20]. (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 Jamaica: beginnings. Monty Alexander. [dostęp 2025-02-20]. (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 1960-1970. Monty Alexander. [dostęp 2025-02-20]. (ang.).
  4. ↑ Monty Alexander. Discogs. [dostęp 2025-02-20]. (ang.).
  5. ↑ 2000-.... Monty Alexander. [dostęp 2025-02-20]. (ang.).
  6. 1 2 2000-2010. Monty Alexander. [dostęp 2025-02-20]. (ang.).
  7. ↑ OJ for Monty. „Jamaica Observer”. [dostęp 2025-02-20]. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.