Moritz Borchardt
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: chirurgia, neurochirurgia | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1905 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1905-1933 |
Moritz Borchardt (ur. 6 stycznia 1868 w Berlinie, zm. 6 stycznia 1948 w Buenos Aires[1]) – niemiecki chirurg.
Od 1905 profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie, od 1906 roku szef drugiej kliniki chirurgicznej Szpitalu Virchowa. W 1923 roku był jednym z lekarzy zaproszonych do Związku Radzieckiego celem konsultacji śmiertelnie chorego Lenina[2]. W 1927 leczył również prezydenta Reichstagu Paula Loebe, który cierpiał na ciężki przypadek zapalenia wyrostka robaczkowego. W 1933 jako Żyd został formalnie zwolniony ze stanowiska. Początkowo pracował w prywatnej klinice do czasu odebrania mu uprawnień nauczycielskich. W 1935 roku emigrował do Argentyny[3]. Był jednym z pionierów neurochirurgii, opisał triadę objawów w skręcie żołądka: ból w nadbrzuszu lub za mostkiem, nudności bez wymiotów, niemożność założenia sondy nosowo-żołądkowej[4].
Przypisy
- ↑ dane biograficzne
- ↑ Richter J. Pantheon of brains: the Moscow Brain Research Institute 1925-1936. „J Hist Neurosci”. 16. 1-2, s. 138-49, 2007. DOI: 10.1080/09647040600550335. PMID: 17365559.
- ↑ Moritz Borchardt na stronie Charité
- ↑ Moshe Schein, Paul N. Rogers. Schein's Common Sense Emergency Abdominal Surgery: with 97 figures and 21 tables Springer, 2005, s. 121 ISBN 3-540-21536-0