Moriz von Lyncker
 | |
 Generaloberst | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1870-1919 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
3 Pułk Grenadierów Gwardii im. Królowej Elżbiety |
| Stanowiska |
Szef Gabinetu Wojennego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        .svg.png){kind=small}                      .svg.png){kind=small} ._Medal.gif){kind=small}    _ribbon.svg.png){kind=small} | |
.svg.png){kind=small}
Moriz von Lyncker (ur. 30 stycznia 1853 w Spandau, zm. 20 stycznia 1932 w Steinhöfel[1]) – generał Armii Cesarstwa Niemieckiego, adiutant generalny cesarza Wilhelma II, szef cesarskiego Gabinetu Wojennego.
Życiorys
W 1870 roku rozpoczął karierę wojskową w armii pruskiej. Brał udział w wojnie francusko-pruskiej. Po zakończeniu konfliktu uczęszczał do akademii wojskowej, a od 1881 roku przydzielony do 1. Pułku Piechoty Gwardii w stopniu porucznika. W 1887 roku został adiutantem następcy tronu Cesarstwa Niemieckiego Fryderyka, który rok później, po śmierci Wilhelma I został cesarzem. Po śmierci Fryderyka w 1888 roku, przeniesiony do Sztabu Generalnego. Następnie w latach 1895-1900 piastował funkcję guwernanta wojskowego (niem. Militärgouvernant) młodego cesarza Wilhelma II[2]. W tym czasie awansowany do stopnia pułkownika w 1898 roku. W 1902 roku objął stanowisko dowódcy 3 Pułku Grenadierów Gwardii im. Królowej Elżbiety. Trzy lata później został dowódcą 19 Dywizji Piechoty. Od 1908 roku pełnił funkcje adiutanta generalnego cesarza Wilhelma oraz szefa cesarskiego Gabinetu Wojskowego[2]o. 1 września 1909 roku awansowany na stopień generała piechoty[3]. Wraz z szefem cesarskiego Gabinetu Morskiego admirałem Georgiem Alexanderem von Müllerem mieli znaczący wpływ na decyzje podejmowane przez cesarza. W trakcie I wojny światowej zwolennik Paula von Hindenburga. To właśnie za jego namowami cesarz Wilhelm II na następcę generała Ericha von Falkenhayna na stanowisku szefa Sztabu Generalnego wybrał właśnie Hindenburga[1]. Pod koniec wojny objął funkcję prezesa Sądu Wojskowego Rzeszy w stopniu generała pułkownika, którą piastował do 1919 roku[2].
Odznaczenia
Odznaczenia gen. von Lynckera to między innymi[3]:
- Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego z koroną (Prusy)
- Order Królewski Korony I klasy (Prusy)
- Komandor z Gwiazdą Orderu Hohenzollernów (Prusy)
- Krzyż Żelazny II klasy (Prusy)
- Order Świętego Jana (Prusy)
- Odznaka za Służbę Wojskową
- Krzyż Zasługi I klasy Orderu Hohenzollernów Ordynku Książęcego (Prusy)
- Krzyż Wielki Orderu Alberta Niedźwiedzia (Anhalt)
- Krzyż Wielki Orderu Lwa Zeryngeńskiego (Badenia)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Korony Bawarskiej (Bawaria)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wojskowej (Bawaria)
- Brązowy Medal Księcia Regenta Luitpolda na wstędze Medalu Jubileuszowego (Bawaria)
- Krzyż Wielki Orderu Henryka Lwa (Brunszwik)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Filipa Wspaniałomyślnego (Hesja)
- Krzyż Zasługi Orderu Domowego Lippe (Lippe)
- Krzyż Wielki Orderu Korony Wendyjskiej z koroną w złocie (Meklemburgia)
- Wielki Komandor Orderu Gryfa (Meklemburgia)
- Krzyż Wielki Orderu Domowego i Zasługi Księcia Piotra Fryderyka Ludwika (Oldenburg)
- Krzyż Honorowy Reusski I klasy z koroną (Reuss)
- Krzyż Wielki Orderu Alberta z gwiazdą (Saksonia)
- Krzyż Wielki Sokoła Białego (Saksonia-Weimar)
- Krzyż Wielki Orderu Ernestyński (Saksonia)
- Krzyż Zasługi I klasy Orderu Domowego Schaumburg-Lippe (Schaumburg-Lippe)
- Schwarzburski Krzyż Zasługi I klasy z koroną (Schwarzburg)
- Krzyż Wielki Orderu Korony Wirtemberskiej (Wirtembergia)
- Krzyż Wielki Orderu Fryderyka z koroną (Wirtembergia)
- Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia)
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Aleksandra (Bułgaria)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria)
- Krzyż Wielki Orderu Danebroga (Dania)
- Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja)
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Włochy)
- Wielki Oficer Orderu Korony Włoch (Włochy)
- Krzyż Wielki Orderu Leopolda )Austro-Węgry)
- Kawaler Orderu Korony Żelaznej I klasy (Austro-Węgry)
- Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry)
- Wielki Oficer Orderu Lwa i Słońca (Persja)
- Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
- Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie)
- Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Miecza (Szwecja)
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Słonia Białego (Syjam)
Przypisy
- 1 2 Stolberg-Wernigerode 1987 ↓, s. 587.
- 1 2 3 Kocka i Neugebauer 1999 ↓, s. 412.
- 1 2 Ranglisten 1913 ↓, s. 5.
Bibliografia
- Otto zu Stolberg-Wernigerode: Neue deutsche Biographie. 1987. (niem.).
- Jürgen Kocka, Wolfgang Neugebauer: Acta Borrusica Neue Folge. 1999. (niem.).
- Rangliste der Königlich Preußischen Armee und des XIII. (Königlich Württembergischen) Armeekorps für 1913., Ernst Siegfried Mittler und Sohn, 1913 (niem.).