Motonobu Kanō
 Motonobu Kanō, Bogini Kannon w białej szacie | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
japońska |
| Rodzice | |
Motonobu Kanō (jap. 狩野元信 Kanō Motonobu; ur. 28 sierpnia 1476, zm. 5 listopada 1559) – malarz japoński.
Syn Masanobu Kanō, założyciela szkoły Kanō i zięć Mitsunobu Tosy, mistrza malarstwa w stylu japońskim yamato-e, reprezentanta szkoły Tosa. Talent przejawił bardzo wcześnie i został wzięty na służbę przez sioguna (Yoshizumi Ashikagę), którego został ostatecznie malarzem nadwornym i który nadał mu tytuł honorowy hōgen[1].
Sławę zyskał jako jeden z najwybitniejszych przedstawicieli szkoły Kanō. Nadał charakter świecki dziełom o treściach religijnych. Malował pejzaże i portrety, zapoczątkował monumentalne malarstwo ścienne. Przypisuje mu się autorstwo dekoracji w zespołach świątyń buddyjskich: Daitoku-ji, Myōshin-ji i Nanzen-ji w Kioto[2].
W twórczości łączył wzory chińskiego malarstwa tuszowego i cechy malarstwa rodzimego. Jego pejzaże, czerpiące z wzorów chińskich, w szczególności ze sztuki epok Song i Yuan, noszą wyraźne cechy japońskie, zwłaszcza w ekspresji i kompozycji. Tworzył dzieła monochromatyczne, jak i wielobarwne, w zależności od tematu. Charakteryzowały je łagodne kolory i delikatna kreska. Obok Sesshū najwybitniejszy malarz ery Muromachi, uznany za mistrza także przez współczesnych mu malarzy chińskich[1].
Zhong Ziqi słuchający Bo Ya grającego na qin
Taoistyczny nieśmiertelny Huang Chuping
Hosokawa Sumimoto
Shuhanron emaki
Scena z wojny Gempei (bitwa pod Yashimą)
Parawan japoński z obrazem kwiatów i ptaków