Mrówiaczek jednobarwny
| Myrmotherula unicolor[1] | |||
| (Ménétries, 1835) | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
mrówiaczek jednobarwny | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
![]() | |||
| Zasięg występowania | |||
![]() | |||
Mrówiaczek jednobarwny[5] (Myrmotherula unicolor) – gatunek małego ptaka z rodziny chronkowatych (Thamnophilidae). Występuje endemicznie w południowo-wschodniej Brazylii. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka
Takson blisko spokrewniony z mrówiaczkiem ciemnoskrzydłym (M. snowi), niektórzy autorzy łączyli je nawet w jeden gatunek[2]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][6].
Morfologia
Całkowita długość ciała wynosi około 9,1 cm, z czego 3,5 cm przypada na ogon. Skrzydło mierzy około 4,5 cm. Większa część upierzenia jednolicie szara. Gardło czarne, dziób czarniawy; nogi i stopy barwy ołowianej[7]. Masa ciała wynosi około 11,5 grama[8].
Występowanie
Mrówiaczek jednobarwny jest endemitem południowo-wschodniej Brazylii. Całkowity zasięg występowania szacowany jest na 237 tysięcy km² i obejmuje niższe części pasma górskiego Serra do Mar oraz przyległe wybrzeża, a także kilka innych stanowisk wysuniętych bardziej na południe aż po stan Rio Grande do Sul. Środowisko życia stanowią wilgotne lasy (zarówno pierwotne, jak i wtórne) z obecnymi pnączami oraz opadłymi liśćmi; występuje też w nadmorskiej formacji drzewiastej lub krzewiastej o nazwie restinga. Mrówiaczek jednobarwny występuje od poziomu morza do wysokości 500 m n.p.m., ale najczęściej spotykany jest poniżej 200 m n.p.m.[9]
Status zagrożenia i ochrona
Od roku 1994 M. unicolor uznawany był przez IUCN za gatunek narażony na wyginięcie (VU – vulnerable), w roku 2004 otrzymał niższy status – bliskiego zagrożenia (NT – near threatened), a od 2023 roku jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC – least concern). Liczebność populacji nie została szacowana, prawdopodobnie przekracza 10 tysięcy dorosłych osobników, ale może też być dużo większa. Trend liczebności populacji prawdopodobnie jest spadkowy ze względu na utratę i degradację siedlisk. Gatunek odnotowano w kilku obszarach chronionych, w tym w parkach narodowych Tijuca, Serra da Bocaina i Serra dos Órgãos[9].
Przypisy
- ↑ Myrmotherula unicolor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 Unicoloured Antwren (Myrmotherula unicolor). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-03)]. (ang.).
- ↑ D. Lepage, Unicolored Antwren Myrmotherula unicolor, [w:] Avibase [online] [dostęp 2025-05-03] (ang.).
- ↑ Myrmotherula unicolor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Formicivorini Bonaparte, 1854 (wersja: 2020-11-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-12].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Antbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-11]. (ang.).
- ↑ Philip Lutley Sclater: Catalogue of Birds in the British Museum. T. 15. Tracheophonae. 1890, s. 234.
- ↑ John B. Dunning: CRC Handbook of Avian Body Masses. CRC Press, 2007, s. 272. ISBN 978-1-4200-6445-2.
- 1 2 Species factsheet: Unicolored Antwren Myrmotherula unicolor [online], BirdLife International, 2023 [dostęp 2025-05-03].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).


