Mysiogon

Mysiogon
	Myomimus
	Ognev, 1924
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Nadgromada	żuchwowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	wiewiórkokształtne
Rodzina	popielicowate
Podrodzina	koszatki
Rodzaj	mysiogon
	Typ nomenklatoryczny
	Myomimus personatus Ognev, 1924
Synonimy
	Philistomys Bate, 1937;
	Philistomys Bate, 1937;
Gatunki
	11 gatunków (w tym 8 wymarłych) – zobacz opis w tekście
	11 gatunków (w tym 8 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Mysiogon^[3] (Myomimus) – rodzaj ssaka z podrodziny koszatek (Leithiinae) w obrębie rodziny popielicowatych (Gliridae).

Rozmieszczenie geograficzne

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowo-wschodniej Europie i południowo-zachodniej Azji^[4]^[5]^[6].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 73–136 mm, długość ogona 53–94 mm, długość ucha 13–17,7 mm, długość tylnej stopy 14–23 mm; masa ciała 11,6–70 g^[5]^[7].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1924 roku rosyjski zoolog Siergiej Ogniow w artykule zatytułowanym Wspaniałe zwierzątko, opublikowanym w czasopiśmie „Priroda i ochota na Ukrainie”^[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) mysiogon maskowy (M. personatus).

Etymologia

Myomimus: gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[8]; μιμος mimos ‘naśladowca’^[9].
Philistomys: Filistyni (ang. Philistines), starożytny lud o nieokreślonym pochodzeniu zamieszkujący Palastynę; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[2]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Philistomys roachi Bate, 1937.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki^[10]^[7]^[4]^[3]:

Gatunek	Autor i rok opisu	Nazwa zwyczajowa^[3]	Podgatunki^[5]^[4]^[7]	Rozmieszczenie geograficzne^[5]^[4]^[7]	Podstawowe wymiary^[5]^[7]^[a]	Status IUCN^[11]
Myomimus roachi	(Bate, 1937)	mysiogon dardanelski	gatunek monotypowy	północno-wschodnia część obszaru śródziemnomorskiego w południowo-wschodniej Bułgarii i zachodniej Turcji (wschodnia Tracja i Anatolia); prawdopodobnie północno-wschodnia Grecja	DC: 8,6–13,6 cm DO: 6,5–9,4 cm MC: 21–70 g	VU
Myomimus setzeri	Rossolimo, 1976	mysiogon perski	gatunek monotypowy	skrajnie wschodnia Turcja i północno-zachodni Iran (góry Zagros); granice zasięgu nieznane; zakres wysokości: 1800–2800 m n.p.m.	DC: 7,5–8,8 cm DO: 6–6,7 cm MC: brak danych	DD
Myomimus personatus	Ognev, 1924	mysiogon maskowy	gatunek monotypowy	południowo-zachodni Turkmenistan (góry Kopet-dag i Kiçi Balkan) oraz północno-wschodni Iran; pozostałości historyczne z zachodnio-środkowego Afganistanu; zakres wysokości: 700–2400 m n.p.m.	DC: 7,3–7,7 cm DO: 5,3–6,9 cm MC: około 11,6 g	DD

Kategorie IUCN: VU – gatunek narażony, DD – gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia.

Opisano również gatunki wymarłe:

Myomimus complicidentatus Popov, 2004^[12] (Bułgaria; pliocen)
Myomimus dehmi (De Bruijn, 1966)^[13] (Hiszpania; miocen)
Myomimus igdeliensis Suata-Alpaslan, 2009^[14] (Turcja; pliocen)
Myomimus maritsensis De Bruijn, Dawson & Mein, 1970^[15] (Grecja; pliocen)
Myomimus qafzensis Haas, 1973^[16] (Izrael; plejstocen)
Myomimus sinensis Wu Wenyu, 1985^[17] (Chińska Republika Ludowa; miocen)
Myomimus sumbalenwalicus Munthe, 1980^[18] (Pakistan; miocen)
Myomimus tanjuae Bilgin, Joniak, Mayda, Göktaş, Peláez-Campomanes & Van den Hoek Ostende, 2021^[19] (Turcja; miocen)

Uwagi

↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

1 2 С.И. Огнев. Замечательный зверек. „Природа и охота на Украине”. 1–2, s. 115, 1924. (ros.).
1 2 D.M. Bate. New Pleistocene mammals from Palestine. „The Annals and Magazine of Natural History”. Tenth series. 20, s. 399, 1937. DOI: 10.1080/00222933708655355. (ang.).
1 2 3 Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 215. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 630. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
1 2 3 4 5 M.E. Holden-Musser, R. Juškaitis & G. Musser: Family Gliridae (Dormice). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 881–883. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Myomimus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-30].
1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 403. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 160.
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 155.
↑ C.J. Burgin, J.S. Zijlstra, M.A. Becker, H. Handika, J.M. Alston, J. Widness, S. Liphardt, D.G. Huckaby & N.S. Upham: The ASM Mammal Diversity Database. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 2.1) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-05-06]. (ang.).
↑ Taxonomy: Myomimus – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-05-05]. (ang.).
↑ V.V. Popov. Pliocene small mammals (Mammalia, Lipotyphla, Chiroptera, Lagomorpha, Rodentia) from Muselievo (North Bulgaria). „Geodiversitas”. 26 (3), s. 449, 2004. (ang.).
↑ H. de Bruijn. Some new Miocene Gliridae (Rodentia, Mamma-lia) from the Calatayud Area (prov. Zaragoza, Spain). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 69 (3), s. 7, 1966. (ang.).
↑ F. Suata-Alpaslan. Myomimus igdeliensis nov. sp. (Gliridae, Mammalia) from the Early Pliocene/Ruscinian fauna of İğdeli (Turkey). „International Multidisciplinary Scientific GeoConference, SGEM, Surveying Geology & Mining Ecology Management”. 1, s. 92, 2009. (ang.).
↑ H. de Bruijn, M.R. Dawson & P. Mein. Upper Pliocene Rodentia, Lagomorpha and Insectivora (Mammalia) from the Isle of Rhodes (Greece). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 73 (5), s. 565, 1970. (ang.).
↑ G. Haas. The Pleistocene Glirids of Israel. „Verhandlungen der Naturforschenden Gesellschaft in Basel”. 83, s. 76–110, 1973. (ang.).
↑ W.-y. Wu. The Neogene mammalian faunas of Ertemte and Harr Obo in Inner Mongolia (Nei Mongol), China 4. Dormice Rodentia: Gliridae. „Senckenbergiana lethaea”. 66 (1–2), s. 69–88, 1985. (ang.).
↑ J. Munthe. Rodents of the Miocene Daud Khel local fauna, Mianwali District, Pakistan. Part 1, Sciuridae, Gliridae, Ctenodactylidae, and Rhizomyidae. „Contributions in Biology and Geology, Milwaukee Public Museum”. 34, s. 12, 1980. (ang.).
↑ M. Bilgin, P. Joniak, S. Mayda, F. Göktaş, P. Peláez-Campomanes & L.W. van den Hoek Ostende. Micromammals from the late early Miocene of Çapak (western Anatolia) herald a time of change. „Journal of Paleontology”. 95 (5), s. 1081, 2021. DOI: 10.1017/jpa.2021.27. (ang.).

Bibliografia

E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).

[11] DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

[Ognev-1] 1 2 С.И. Огнев. Замечательный зверек. „Природа и охота на Украине”. 1–2, s. 115, 1924. (ros.).

[Bate-2] 1 2 D.M. Bate. New Pleistocene mammals from Palestine. „The Annals and Magazine of Natural History”. Tenth series. 20, s. 399, 1937. DOI: 10.1080/00222933708655355. (ang.).

[Cichocki&inni-3] 1 2 3 Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 215. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-4] 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 630. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Holden-Musser&inni-5] 1 2 3 4 5 M.E. Holden-Musser, R. Juškaitis & G. Musser: Family Gliridae (Dormice). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 881–883. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).

[Wilson&Reeder-6] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Myomimus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-30].

[amw-7] 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 403. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

[CITEREFJaeger1959[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=wu.89043220607&seq=200_160]-8] Jaeger 1959 ↓, s. 160.

[CITEREFJaeger1959[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=wu.89043220607&seq=195_155]-9] Jaeger 1959 ↓, s. 155.

[mdd-10] C.J. Burgin, J.S. Zijlstra, M.A. Becker, H. Handika, J.M. Alston, J. Widness, S. Liphardt, D.G. Huckaby & N.S. Upham: The ASM Mammal Diversity Database. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 2.1) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-05-06]. (ang.).

[12] Taxonomy: Myomimus – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-05-05]. (ang.).

[pop-13] V.V. Popov. Pliocene small mammals (Mammalia, Lipotyphla, Chiroptera, Lagomorpha, Rodentia) from Muselievo (North Bulgaria). „Geodiversitas”. 26 (3), s. 449, 2004. (ang.).

[bru-14] H. de Bruijn. Some new Miocene Gliridae (Rodentia, Mamma-lia) from the Calatayud Area (prov. Zaragoza, Spain). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 69 (3), s. 7, 1966. (ang.).

[alp-15] F. Suata-Alpaslan. Myomimus igdeliensis nov. sp. (Gliridae, Mammalia) from the Early Pliocene/Ruscinian fauna of İğdeli (Turkey). „International Multidisciplinary Scientific GeoConference, SGEM, Surveying Geology & Mining Ecology Management”. 1, s. 92, 2009. (ang.).

[bru&inni-16] H. de Bruijn, M.R. Dawson & P. Mein. Upper Pliocene Rodentia, Lagomorpha and Insectivora (Mammalia) from the Isle of Rhodes (Greece). „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. Series B. 73 (5), s. 565, 1970. (ang.).

[haas-17] G. Haas. The Pleistocene Glirids of Israel. „Verhandlungen der Naturforschenden Gesellschaft in Basel”. 83, s. 76–110, 1973. (ang.).

[wu-18] W.-y. Wu. The Neogene mammalian faunas of Ertemte and Harr Obo in Inner Mongolia (Nei Mongol), China 4. Dormice Rodentia: Gliridae. „Senckenbergiana lethaea”. 66 (1–2), s. 69–88, 1985. (ang.).

[mun-19] J. Munthe. Rodents of the Miocene Daud Khel local fauna, Mianwali District, Pakistan. Part 1, Sciuridae, Gliridae, Ctenodactylidae, and Rhizomyidae. „Contributions in Biology and Geology, Milwaukee Public Museum”. 34, s. 12, 1980. (ang.).

[bil&inni-20] M. Bilgin, P. Joniak, S. Mayda, F. Göktaş, P. Peláez-Campomanes & L.W. van den Hoek Ostende. Micromammals from the late early Miocene of Çapak (western Anatolia) herald a time of change. „Journal of Paleontology”. 95 (5), s. 1081, 2021. DOI: 10.1017/jpa.2021.27. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[a]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]