Myszolot
| Myonycteris | |||
| Matschie, 1899[1] | |||
 Myszolot obrożny (M. torquata ) – okaz pochodzący ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Lejdzie | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
myszolot | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Cynonycteris torquata Dobson, 1878 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Myszolot[6], owocolot[6] (Myonycteris) – rodzaj ssaków z podrodziny Rousettinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).
Rozmieszczenie geograficzne
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 86–130 mm, długość ogona 0–14 mm, długość ucha 11–21 mm, długość tylnej stopy 9–22 mm, długość przedramienia 55–75 mm; masa ciała 27–54 g[8][10].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1899 roku niemiecki zoolog Paul Matschie w publikacji swojego autorstwa poświęconej rudawkokształtnym znajdującym się w zbiorach Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) myszolot obrożny (M. torquata).
Etymologia
- Myonycteris (Myoncyteris): gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[11].
- Lissonycteris: gr. λισσος lissos ‘gładki’; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[2]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Cynonycteris angolensis Bocage, 1898.
- Phygetis (Phylletis): gr. φυγετης phygetēs ‘uciekinier z własnego kraju’[3]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Cynonycteris brachycephala Bocage, 1889.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[12][10][7][6]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[6] | Podgatunki[8][7][10] | Rozmieszczenie geograficzne[8][7][10] | Podstawowe wymiary[8][10][c] | Status IUCN[13] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
Myonycteris torquata | (Dobson, 1878) | myszolot obrożny | gatunek monotypowy | od środkowego Kamerunu na wschód do Sudanu Południowego i Ugandy, na południe do północnej Angoli i skrajnie północno-zachodniej Zambii; zanotowany w lesie Beletta (Etiopia); zakres wysokości: 0–1935 m n.p.m. | DC: 8,6–13 cm DO: 0–1,2 cm DP: 5,5–6,6 cm MC: 28–43 g[d] |
LC |
| Myonycteris brachycephala | (Bocage, 1889) | myszolot wyspowy | gatunek monotypowy | endemit Wysp Świętego Tomasza i Książęca (Wyspa Świętego Tomasza); zakres wysokości: 300–1300 m n.p.m. | DC: 9,4–10,6 cm DO: około 0,1 cm DP: 6,2–6,4 cm MC: brak danych |
EN | |
| Myonycteris leptodon | K. Andersen, 1908 | gatunek monotypowy | Afryka Zachodnia od Senegalu na wschód do południowo-zachodniej Nigerii (Delta Nigru); wschodnie granice zasięgu nieznane; zakres wysokości: 30–1350 m n.p.m. | DC: 8,8–12 cm DO: 0–1,3 cm DP: 5,6–6,7 cm MC: 27–54 g |
LC | ||
 |
Myonycteris relicta | Bergmans, 1980 | myszolot reliktowy | gatunek monotypowy | Kenia (Shimba Hills National Reserve), Tanzania (góry Nguru i Usambara), Demokratyczna Republika Konga, środkowy Mozambik (Chinizuia) i wschodnie Zimbabwe (zlewisko rzek Haroni i Rusitu); zakres wysokości: 150–1330 m n.p.m. | DC: 9–11,5 cm DO: 0,5–1,4 cm DP: 6,5–7,5 cm MC: 48–54 g |
LC |
 |
Myonycteris angolensis | (Bocage, 1898) | owocolot afrykański | 5 podgatunków | Afryka Zachodnia i Środkowa, od Senegalu i Gambii na wschód do Etiopii (Wyżyna Abisyńska), na południe do zachodniej Angoli, północnej Zambii, wschodniego Zimbabwe i środkowego Mozambiku, również wyspa Bioko (Gwinea Równikowa); zakres wysokości: 0–4000 m n.p.m. | DC: 9–14 cm DO: 0,6–2,1 cm DP: 6,8–9 cm MC: 60–87 g |
LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, EN – gatunek zagrożony.
Uwagi
Przypisy
- 1 2 P. Matschie: Die Megachiroptera des Berliner Museums für Naturkunde. Berlin: G. Reimer, 1899, s. 61, 63. (niem.).
- 1 2 Andersen 1912 ↓, s. 23.
- 1 2 Andersen 1912 ↓, s. 579.
- ↑ J. Juste & C. Ibáñez. An asymmetric dental formula in a mammal, the São Tome Island fruit bat Myonycteris brachycephala (Mammalia: Megachiroptera). „Canadian Journal of Zoology”. 71, s. 222, 1993. (ang.).
- ↑ K.F. Koopman. A synopsis of the families of bats – part VII. „Bat Research News”. 25 (3-4), s. 25, 1985. (ang.).
- 1 2 3 4 Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 80, 81. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 94. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- 1 2 3 4 5 N. Giannini, C. Burgin, V. Van Cakenberghe, S. Tsang, S. Hintsche, T. Lavery, F. Bonaccorso, F. Almeida & B. O’Toole: Family Pteropodidae (Old World Fruit Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 92–94. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Myonycteris. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-18].
- 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 452. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 440, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-12-26]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Myonycteris – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-12-26]. (ang.).
Bibliografia
- K. Andersen: Catalogue of the Chiroptera in the collection of the British Museum. Wyd. 2. Cz. 1: Megachiroptera. London: The Trustees, 1912, s. 1–854. (ang.).