Myszoopos
| Tlacuatzin | |||
| Voss & Jansa, 2003[1] | |||
 Myszoopos szarawy (T. canescens) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
myszoopos | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Didelphis (Micoureus) canescens J.A. Allen, 1893 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Myszoopos[3] (Tlacuatzin) – rodzaj ssaków z podrodziny dydelfów (Didelphinae) w obrębie rodziny dydelfowatych (Didelphidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie w Meksyku[4][5].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 11–16 cm, długość ogona 10,5–16,7 cm; masa ciała 30–70 g[6][7].
Systematyka
Rodzaj zdefiniowali w 2003 roku amerykańscy teriolodzy Robert S. Voss i Sharon A. Jansa w artykule poświęconym badaniom filogenetycznym torbaczy dydelfokształtnych, opublikowanym na łamach Bulletin of the American Museum of Natural History[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) myszoopos szarawy (T. canescens).
Tlacuatzin (Tlacutzin): nazwa Tlacuatzin oznaczająca w nahuatl oposa[8].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[9][4][3]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa | Podgatunki[6][4][7] | Rozmieszczenie geograficzne[6][4][7] | Podstawowe wymiary[6][7][b] | Status IUCN[10] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
Tlacuatzin insularis | (Merriam, 1908) | monotypowy | Islas Marías, u wybrzeży Nayarit | DC: 11–16 cm DO: 10,5–16,7 cm MC: 30–70 g |
NE | |
 |
Tlacuatzin sinaloae | (J.A. Allen, 1898) | monotypowy | Sonora do Colimy, na wschód do Zacatecas; północne i południowe granice zasięgu niepewne | DC: 11–16 cm DO: 10,5–16,7 cm MC: 30–70 g |
NE | |
| Tlacuatzin balsasensis | Arcangeli, Light & Cervantes, 2018 | monotypowy | Jalisco na wschód do Puebla, na południe od Oaxaca; wschodnie i zachodnie granice zasięgu niepewne | brak szczegółowych danych | NE | ||
 |
Tlacuatzin canescens | (J.A. Allen, 1893) | myszoopos szarawy | monotypowy | Oaxaca, zachodnie Chiapas; wschodnie i zachodnie granice zasięgu niepewne | DC: 11–16 cm DO: 10,5–16,7 cm MC: 30–70 g |
LC |
 |
Tlacuatzin gaumeri | (Osgood, 1913) | monotypowy | Jukatan i Campeche | DC: 11–16 cm DO: 10,5–16,7 cm MC: 30–70 g |
NE |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uwagi
Przypisy
- 1 2 Voss i Jansa 2003 ↓, s. 61.
- ↑ D.A. Flores. Books Review. Atlas of New World marsupials. „Mastozoología Neotropical”. 11 (1), s. 133, 2004. (ang.).
- 1 2 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 6. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 46. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Tlacuatzin. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-19].
- 1 2 3 4 D. Astúa: Family Didelphidae (Opossums). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 147. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
- 1 2 3 4 Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 33–34. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Voss i Jansa 2003 ↓, s. 62–63.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-07-17]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Tlacuatzin – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-09-14]. (ang.).
- ↑ Francisco das Chagas Silva-Neto, Silvia E. Pavan, Diego Astúa., Evolution, divergence, and convergence in the mandibles of opossums (Didelphidae, Didelphimorphia), „Current Zoology”, 70, 2024, s. 488–504, DOI: 10.1093/cz/zoad027 (ang.).
Bibliografia
- R.S. Voss & S.A. Jansa. Phylogenetic studies on didelphid marsupials II. Nonmolecular data and new IRBP sequences: separate and combined analyses of didelphine relationships with denser taxon sampling. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 276, s. 1–82, 2003. (ang.).