Myuthafoo

Barbieri skompilowała Myuthafoo z tych samych sesji nagraniowych, w trakcie których powstał jej album Ecstatic Computation z 2019 roku^[5]. Utwory zostały stworzone przy użyciu modularnego syntezatora Orthogonal 101^[6]. Album jest zwarty (obejmuje sześć utworów trwających zaledwie 32 minuty) i pozbawiony, w przeciwieństwie do Ecstatic Computation, partii wokalnych lub przypominających wokal^[7]. Jego tytuł, (a zarazem tytuł jednego z utworów), „Myuthafoo” jest anagramem tytułu innego utworu, „Math Of You”^[8].

Lista i informacje według Discogs^[3]:

1.	Memory Leak	1:18
2.	Math Of You	5:40
3.	Myuthafoo	7:00
4.	Alphabet Of Light	6:51
5.	Sufyosowirl	5:53
6.	Swirls Of You	5:35
		32:17

Wszystkie utwory zostały skomponowane, wyprodukowane i zmiksowane w Berlinie w 2018 roku.

• Caterina Barbieri – kompozycja, produkcja, miksowanie
• Rashad Becker – mastering
• zdjęcie – Camille Blake

Oceny łączne
Publikacja	Ocena
Album of the Year	77/100[9]
Metacritic	80/100[10]
Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic	[11]
Pitchfork	7.1/10[7]
Spectrum Culture	73 %[12]
The Sydney Morning Herald	[8]

Album otrzymał średnią ocenę 77 na 100 na podstawie 5 recenzji krytycznych w podsumowaniu Album of the Year^[9] oraz 80 na 100 na podstawie 4 recenzji krytycznych w podsumowaniu Metacritic^[10].

W ocenie Paula Simpsona z AllMusic „Myuthafoo to siostrzany album Ecstatic Computation. Oba powstały mniej więcej w tym samym czasie i oba eksplorują ten sam typ głęboko wciągających, napędzanych sekwencerem kompozycji”^[11].

Zdaniem Roberta Barry’ego z magazynu The Quietus „lśniące, ostre jak brzytwa linie dźwięku mogłyby równie dobrze być zaawansowanym technologicznie oświetleniem leśnej imprezy lub światłem Boga padającym na pochyloną głowę dziewicy Maryi w piętnastowiecznym ołtarzu Carlo Crivellego, Zwiastowanie ze św. Emidiuszem. Również postać artystki na okładce albumu nasunęła mu skojarzenia religijne: „Podobnie jak Matkę Boską, odkrywamy Barbieri na okładce albumu w przestrzeni wyłożonej drewnianymi panelami, z lekko pochyloną głową. Łapiemy ją w odbiciu, jej oczy oskarżycielsko wypatrują poza kadr w naszą stronę”. Album Cateriny Barbieri jest „pod wieloma względami głęboko klasycznym, a nawet barokowym albumem” – podsumowuje autor^[6].

Marc Weidenbaum z Pitchforka ocenia, iż „w swojej najlepszej formie Barbieri nie tylko tworzy muzykę; jest czarodziejką, która pobudza nastrój”. Na poparcie tej tezy przytacza umiejętne stosowanie przez nią technik arpeggio i delay. Arpeggio dzieli akord na zapętlone sekwencje nut, a delay pozwala tym sekwencjom na siebie zachodzić. „Wiele utworów Myuthafoo sugeruje, że [artystka] wolałaby być syntezatorowym odpowiednikiem Franza Liszta lub Siergieja Rachmaninowa” – zauważa autor^[7].

Według Dasha Lewisa z magazynu Resident Advisor Myuthafoo „po raz kolejny udowadnia, że Barbieri jest wyjątkowym talentem w dziedzinie muzyki syntezatorowej, tworząc ogromne, onieśmielające, całkowicie pochłaniające dzieło”^[5].

W opinii Shayan Ismaiel ze Spectrum Culture Myuthafoo „wskazuje na mistrza syntezatorów, który wyraźnie zna się na klasyce, czy to minimalizmie Laurie Spiegel, czy eterycznym techno Tangerine Dream. W dalszej części swojej analizy recenzentka zauważa, że „Twórczość Barbieri często była ekscytująca w odbiorze, podobnie jak najlepsze utwory Tangerine Dream czy Underworld, zespołów elektronicznych, które, podobnie jak Barbieri, miały osobisty interes w zacieraniu granic między muzyką pop, dance i eksperymentalną. Myuthafoo kontynuuje ten trend”^[12].