N-Chlorosukcynoimid
|
|
| Nazewnictwo |
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
1-chloropirolidyno-2,5-dion |
| Inne nazwy i oznaczenia |
| NCS |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C4H4ClNO2 |
| Masa molowa |
133,53 g/mol |
| Wygląd |
białe ciało stałe[1] |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
128-09-6 |
| PubChem |
31398 |
|
|
| InChI |
InChI=1S/C4H4ClNO2/c5-6-3(7)1-2-4(6)8/h1-2H2 |
| InChIKey |
JRNVZBWKYDBUCA-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
| Niebezpieczeństwa |
| Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2021-05-28] |
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów |
| Na podstawie podanej karty charakterystyki |
|
|
| Zwroty H |
H290, H302, H314, H335, H410 |
| Zwroty P |
P260, P273, P280, P301+P312, P303+P361+P353, P305+P351+P338 |
|
| NFPA 704 |
Na podstawie podanego źródła[3] |
|
|
|
| Numer RTECS |
UY1013500 |
| Dawka śmiertelna |
LD50 1212 mg/kg (szczur, doustnie)[1] |
|
| Podobne związki |
| Podobne związki |
N-bromosukcynoimid, N-jodosukcynoimid |
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
N-Chlorosukcynoimid – organiczny związek chemiczny z grupy sukcynoimidów, N-chloropochodna sukcynoimidu (imidu kwasu bursztynowego). Utleniacz i substancja chlorująca. Stosowany jako źródło chloru w reakcjach addycji elektrofilowej i reakcjach rodnikowych[4].