NGC 6888
 NGC 6888 oraz WR 136 (najjaśniejsza gwiazda w mgławicy) na zdjęciu amatorskim | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
15 września 1792 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ | |
| Rektascensja |
20h 12m 06,5s |
| Deklinacja |
+38° 21′ 18″ |
| Odległość | |
| Jasność pozorna mgławicy |
+7,4m |
| Rozmiary kątowe |
18' × 13' |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary |
25 ly |
| Szacowany wiek |
ok. 250 000 lat |
| Alternatywne oznaczenia | |
| Mgławica Półksiężyc, LBN 203, Sharpless 105 | |
NGC 6888 (również Mgławica Półksiężyc lub Mgławica Rożek[2]) – mgławica emisyjna znajdująca się w konstelacji Łabędzia. Została odkryta 15 września 1792 roku przez Williama Herschela[1]. Mgławica ta znajduje się w odległości około 4700 lat świetlnych od Słońca w ramieniu Oriona Drogi Mlecznej.
Mgławica NGC 6888 została uformowana przez znajdującą się w jej wnętrzu gwiazdę Wolfa-Rayeta WR 136. Gwiazda ta powstała jako nadzwyczaj jasny i gorący nadolbrzym typu O około 4,5 miliona lat temu. Mgławica zaczęła powstawać około 250 tysięcy lat temu, kiedy masywna gwiazda centralna wyewoluowała z fazy czerwonego karła w gwiazdę Wolfa-Rayeta. Proces ten doprowadził do zrzucania zewnętrznej powłoki przez silny wiatr gwiazdowy w tempie wyrzucania ilości materii równej masie Słońca w ciągu każdych 10 tysięcy lat. W ten sposób wiatr gwiazdowy uderzał w otaczający gaz pozostający po poprzedniej fazie, kompresując go w serie złożonych powłok oraz dodatkowo je jonizując poprzez ultrafioletowy strumień gwiazdy centralnej. Przypuszcza się, że gwiazda WR 136, będąca u kresu swojego istnienia[3], wybuchnie jako supernowa w ciągu najbliższego miliona lat.
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 Courtney Seligman: NGC 6888. Celestial Atlas. [dostęp 2015-08-05]. (ang.).
- ↑ Katalog Caldwella. W: Substyk: Atlas nieba 2000.0. Warszawa: AstroCD, Sylwia Substyk, s. 22. ISBN 978-83-932019-3-8.
- ↑ Kamil Złoczewski: Kosmos. Przewodnik obserwatora. T. 70. Poznań: Amermedia Sp. z o.o., 2013, s. 20–23. ISBN 978-83-252-1923-9.