Nagroda Roberta Kocha

Nagroda Roberta Kocha jest jedną z najbardziej renomowanych wyróżnień naukowych Republiki Federalnej Niemiec. Nagroda pod patronatem Federalnego Ministerstwa Zdrowia przyznawana jest od roku 1960 corocznie za wybitne, uznane na arenie międzynarodowej osiągnięcia w dziedzinach nauk biologicznych. Szczególnie uwzględniane są badania podstawowe w dziedzinie chorób zakaźnych i innych szeroko rozpowszechnionych chorób, np. nowotworowych.

Nagroda przyznawana jest ku pamięci Roberta Kocha przez fundację jego imienia. Jest to jedna z najwyżej dotowanych nagród medycznych w Niemczech, z sumą 120 000 €. Fundacja przyznaje poza tym złoty medal Roberta Kocha za całokształt dorobku naukowego i nagrody habilitacyjne za wybitne publikacje młodych naukowców.

Lista laureatów nagrody (według strony internetowej Fundacji Roberta Kocha)^[1].

• 1960 Hugo Braun, René Dubos, Toshiaki Ebina, Ludwig Heilmeyer, Franz Redeker i Josef Tomcsik
• 1962 John Franklin Enders, Albert Sabin, Jonas Salk
• 1963 Tomizo Yoshida
• 1965 Gertrud Meißner
• 1966 Karl Bartmann
• 1968 Heinz Stolp, Arthur Brockhaus i Hans-Werner Schlipköter
• 1970 William M. Hutchison i Jørgen C. Siim, Pirjo Mäkelä
• 1971 Gertrude Henle i Werner Henle
• 1972 Lubertus Berrens i Alain L. de Weck
• 1973 Jean Lindenmann i Hans Gerhard Schwick
• 1974 Norbert Hilschmann
• 1975 Harald zur Hausen i Heinz-Günter Wittmann
• 1976 Richard A. Finkelstein i Mark H. Richmond
• 1977 Jean Dausset i Jon van Rood
• 1978 Albrecht Kleinschmidt i Heinz Ludwig Sänger
• 1979 Ruth Arnon i Peter Starlinger
• 1980 César Milstein i Lewis W. Wannamaker
• 1981 Robert M. Chanock i Lars Å. Hanson
• 1982 Raymond L. Erikson i Franz Oesch
• 1983 Werner Goebel i Robert Allan Weinberg
• 1984 Walter Doerfler i Stuart F. Schlossman
• 1985 Stefania Jabłońska i Gérard Orth
• 1986 Susumu Tonegawa
• 1987 Mario Rizzetto, Rudolf Rott i John J. Skehel
• 1988 Donald Metcalf
• 1989 Irun R. Cohen i Alex J. van der Eb
• 1990 Lloyd J. Old
• 1991 Walter Fiers i Tadatsugu Taniguchi
• 1992 Kary Mullis
• 1993 Hans-Georg Rammensee, Daniel W. Bradley i Michael Houghton
• 1994 Volkmar Braun i Manuel Elkin Patarroyo
• 1995 Shigekazu Nagata i Peter H. Krammer
• 1996 Fritz Melchers i Klaus Rajewsky
• 1997 Philippe J. Sansonetti
• 1998 Yuan Chang i Patrick S. Moore
• 1999 Ralph Steinman
• 2000 Stanley Falkow
• 2001 Axel Ullrich
• 2002 Rudolf Jaenisch
• 2003 Adriano Aguzzi
• 2004 Shizuo Akira, Bruce Beutler i Jules Hoffmann
• 2005 Brian Druker
• 2006 Peter Palese i Yoshihiro Kawaoka za prace nad wirusem grypy
• 2007 Pascale Cossart za prace w dziedzinie mikrobiologii komórkowej
• 2008 Hans Robert Schöler, Irving L. Weissman i Shin’ya Yamanaka za prace w dziedzinie badań nad komórkami macierzystymi
• 2009 Carl F. Nathan za prace o mechanizmach obrony przeciwbakteryjnej
• 2010 Max Dale Cooper za wkład w zrozumienie roli różnych populacji limfocytów w obronie immunologicznej
• 2011 Jorge Galán za fundamentalny wkład do molekularnej analizy procesu infekcji
• 2012 Tasuku Honjo za przełomowe prace o naturalnej optymizacji reakcji immunologicznych
• 2013 Jeffrey I. Gordon za przełomowe badania ludzkiego mikrobiomu
• 2014 Jean-Laurent Casanova i Alain Fischer za pionierską pracę nad zrozumieniem genów gospodarza i ich produktów w chorobach zakaźnych
• 2015 Ralf Bartenschlager i Charles M. Rice za wkład w zrozumienie cyklu życiowego wirusów żółtaczki typu C
• 2016 Alberto Mantovani, Michel C. Nussenzweig za „przełomowe badania […], które doprowadziły m.in. do powstania nowych metod walki z nowotworami i HIV”
• 2017 Rafi Ahmed, Antonio Lanzavecchia za „przełomowe badania […] regulacji układu odpornościowego i przyszłościowy wkład w rozwój nowych szczepionek i terapii immunologicznych”
• 2018 Jeffrey V. Ravetch za przełomowe badania w dziedzinie analizy odpowiedzi przeciwciał.
• 2019 Rino Rappuoli za przełomowe badania nad nowatorskimi szczepionkami^[2]
• 2020 Shimon Sakaguchi za odkrycie limfocytów regulatorowych

• Nagroda Roberta Kocha na stronie Fundacji Roberta Kocha (niem.)