Napoleon Kostanecki (wojskowy)
 | |
 rotmistrz | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 lutego 1899 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
oficer mobilizacyjny |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg) | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg.png){kind=small}     | |
Napoleon Kostanecki (ur. 13 lutego 1899 w Osmolicach) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 13 lutego 1899 w majątku Osmolice, w ówczesnym powiecie garwolińskim guberni siedleckiej, w rodzinie Bronisława i Antoniny z Pisków[1][2]. W 1916, po ukończeniu piątej klasy w gimnazjum w Ostrogu, przeniósł się do gimnazjum polskiego w Żytomierzu[1]. Tam, od października 1916 należał do Polskiej Organizacji Wojskowej[1]. W styczniu 1918 jako uczeń klasy siódmej wstąpił w Kijowie do oddziału partyzanckiego kapitana Ejzerta[1]. Wziął udział we szystkich potyczkach z bolszewikami na drodze do Winnicy, gdzie wstąpił do 3. baterii samodzielnego dywizjonu artylerii konnej Lekkiej Brygady III Korpusu Polskiego[1].
20 października 1920 w walce pod Sosenką na Wileńszczyźnie został ranny[1].
Był absolwentem pięciomiesięcznego Kursu Doszkolenia dla chorążych i podchorążych Kawalerii i Wojsk Taborowych w Gnieźnie. 28 maja 1923 prezydent RP mianował go z dniem 1 kwietnia 1923 podporucznikiem rezerwy w korpusie oficerów jazdy i 3. lokatą z równoczesnym wcieleniem do 21 pułku ułanów[3][4]. 16 listopada 1923 został przemianowany z dniem 1 listopada 1923 na oficera zawodowego w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1923 i 1. lokatą w korpusie oficerów jazdy[5][6]. 13 lutego 1925 prezydent RP awansował go z dniem 1 lutego 1925 na porucznika w korpusie oficerów kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1925 i 1. lokatą[7].
Z dniem 14 kwietnia 1925 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i przydzielony do 17 szwadronu kawalerii[8]. 1 kwietnia 1930 został przeniesiony z KOP do 10 pułku ułanów w Białymstoku[1][9][10][11]. 22 lutego 1934 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1934 stopień rotmistrza w korpusie oficerów kawalerii i 18. lokatą[12][13]. W marcu tego roku dowodził szwadronem[1], a w marcu 1939 pełnił służbę na stanowisku oficera mobilizacyjnego pułku[14].
W czasie kampanii wrześniowej służył w Ośrodku Zapasowym Kawalerii „Białystok”[15]. 23 września 1939 znalazł się na terytorium Republiki Litewskiej, a później dostał się do niewoli niemieckiej i został osadzony w Stalagu I A[16]. Następnie został przeniesiony do Oflagu XII A Hadamar, a 20 maja 1942 do Oflagu VII A Murnau[16].
Był żonaty, miał córkę Krystynę (ur. 1926)[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2649 – 1921[1][17][18]
- Srebrny Krzyż Zasługi[13][19]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Medal Zwycięstwa[1]
- łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929[20][1]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Napoleon Kostanecki. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.52-4282 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-16].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-16].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 5 czerwca 1923, s. 374.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 641.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 72 z 17 listopada 1923, s. 765.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 693.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 20 lutego 1925, s. 81.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925, s. 400.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 120.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 23, 102.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 164, 637.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 23 lutego 1934, s. 74.
- 1 2 Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 136.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 695.
- ↑ Przemsza-Zieliński 1995 ↓, s. 115.
- 1 2 Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-08-16].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-16].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 29 października 1921, s. 1448.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-16].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 242.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Przemsza-Zieliński: Wrześniowa Księga Chwały Kawalerii Polskiej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1995. ISBN 83-11-08380-0.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.