Narodowosocjalistyczny Korpus Lotniczy

Narodowosocjalistyczny Korpus Lotniczy

Nationalsozialistisches Fliegerkorps

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	15 kwietnia 1937
Rozformowanie	8 maja 1945
Tradycje
Rodowód	Niemiecki Związek Lotnictwa Sportowego
Komendanci
Pierwszy	Friedrich Christiansen
Ostatni	Alfred Keller
Konflikty zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Podległość	NSDAP

Narodowosocjalistyczny Korpus Lotniczy, NSFK (niem. Nationalsozialistisches Fliegerkorps) – korpus paramilitarny NSDAP, założony w 1937 roku jako „następca” Niemieckiego Związku Lotnictwa Sportowego (Deutscher Luftsportverband). Korpus został zbudowany na wzór organizacji Sturmabteilung (SA). Podobną grupą paramilitarną był Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy.

W pierwszych latach istnienia NSFK prowadził szkolenia w lataniu szybowcami oraz prywatnymi samolotami. Kiedy III Rzesza stworzyła Luftwaffe, wielu członków NSFK zostało przeniesionych do nowo utworzonej formacji lotniczej. Podczas II wojny światowej korpus służył m.in. przy transporcie Żydów i homoseksualistów do obozów koncentracyjnych oraz w obronie przeciwlotniczej.

NSFK powstała na podstawie zarządzenia Adolfa Hitlera z dn. 17 kwietnia 1937 r. Jego dowódca podlegał bezpośrednio Ministerstwu Lotnictwa Rzeszy. Członkami NFSK mogli zostać^[1]:

• obywatele Rzeszy należący do personelu lotniczego,
• rezerwiści, którzy służyli w lotnictwie wojskowym jako personel latający lub techniczny,
• członkowie Hitlerjugend należący do jej drużyn lotniczych,
• byli członkowie DVL.

Pierwszym dowódcą NSFK został generał Friedrich Christiansen, który tę funkcję pełnił do 26 czerwca 1943 roku, kiedy to został zastąpiony przez generała Alfreda Kellera. W organizacji obowiązywały stopnie zgodne ze strukturą przyjętą w SA.

W skład Dowództwa Korpusu wchodziły działy^[1]:

1. Centralny (z wydziałem prasowym i propagandowym),
2. Administracji,
3. Szybownictwa,
4. Modelarstwa,
5. Techniki,
6. Lotów silnikowych i sportu balonowego,
7. Sportu w wojsku, wychowania fizycznego i polityczno-narodowego,
8. Sanitarny,
9. Fotografii i filmu.

NSFK był podzielony na siedemnaście Grup, które liczyły od 2 do 8 hufców, podzielonych na drużyny. Hufiec liczył do 1 500 członków a drużyna do 120. Grupy obejmowały tereny^[1]: :
I – Ostland z siedzibą w Królewcu,
II – Nord z siedzibą w Szczecinie,
III – Nord-West z siedzibą w Hamburgu,
IV – Berlin-Kurmark z siedzibą w Berlinie,
VI – Schlesien z siedzibą we Wrocławiu,
VII – Elbe-Saale z siedzibą w Dreźnie,
VIII – Mitte z siedzibą w Eschwege,
IX – Weser-Elbe z siedzibą w Hanowerze,
X – Westfalen z siedzibą w Dortmund,
XI – Hessen-Westmark z siedzibą w Darmstadt,
XII – Niederrhein z siedzibą w Essen,
XIII – Main-Donau z siedzibą w Norymberdze,
XIV – Bayern-Süd z siedzibą w Monachium,
XV – Schwaben z siedzibą w Stuttgarcie,
XVI – Süd-West z siedzibą w Karlsruhe,
XVII – Ostmark z siedzibą w Wiedniu.

Do głównych zadań NSFK należało^[2]:
– prowadzenie wstępnego szkolenia lotniczego,
– szkolenie rezerwistów,
– połączenie i unifikacja działalności dotychczas istniejących organizacji lotniczych,
– szkolenie i opieka nad oddziałami lotniczymi Hitlerjugend.

NSFK dysponował własnymi szkołami modelarskimi zlokalizowanymi w Lauenburgu, w Meißner i w Rothenburgu. W Hamburgu, Fürstenberg, Esslingen i Kamenz zostały utworzone państwowe szkoły budowy szybowców. W Dajtkach (niem. Deuthen w Prusach Wschodnich), Hanowerze, Schüren i Dinkelsbühl otwarto szkoły warsztatowe dla instruktorów. W zakresie pilotażu silnikowego szkolono pilotów w Rangsdorf, Bielefeld, Karlsruhe, Kolonii, Hamburgu, Chemnitz, Gdańsku, Królewcu i w Wiedniu. W ramach prowadzonego szkolenia współpracowano z Hitlerjugend i Deutsches Jungvolk, uczono budowy modeli i szybowców, pilotażu szybowcowego i silnikowego oraz prowadzono szkolenia specjalne (m.in. polityczne i społeczne)^[3].

Kandydatów do szkolenia w NSFK poszukiwano w szkołach, gdzie dzieci zainteresowane lotnictwem kierowano do drużyn modelarskich w ramach Deutsches Jungvolk. Starszych, mających ukończony 14 lat, kierowano na badania lekarskie, a następnie do drużyn lotniczych Hitlerjugend. Od uczniów wymagano ponoszenia minimalnych nakładów finansowych pokrywających koszty przejazdów i wyżywienia, w wyjątkowych sytuacjach mogli oni być zwolnieni z tych opłat. Z chwilą ukończenia 18. roku życia stawali się członkami NSFK. Młodzież była szkolona w pięciu obszarach^[4]:

• światopogląd społeczny,
• wychowanie fizyczne, terenoznawstwo, strzelectwo,
• praca w warsztatach lotniczych,
• wyszkolenie lotnicze.

Szkolenie w zakresie pilotażu silnikowego wiązało się już z jego finansowaniem przez kursantów, ale wysokość opłat uzależniano od wieku ucznia, jego poziomu dotychczasowego wyszkolenia oraz stażu w organizacji. Ponadto NSFK prowadziła działania służące popularyzacji lotnictwa w niemieckim społeczeństwie poprzez organizację imprez lotniczych oraz popularyzację lotnictwa w całym kraju w ramach odczytów, publikacji i filmów o tematyce lotniczej^[5].

Całkowite wyposażenie (do 30 czerwca 1944) można oszacować na:

• Arno Kehrberg: Das Nationalsozialistische Fliegerkorps die Vorschule der deutschen Flieger, Verlag A. Schuhmacher, Berlin 1942.
• Georg Cordts, Junge Adler. Vom Luftsport zum Flugdienst 1920-1940. Esslingen-München (Bechtle-Verlag)1988, 280 S. ISBN 3-7628-0477-X.
• Organizacja przysposobienia lotniczego Rzeszy Niemieckiej. „Skrzydlata Polska”. 2/1939, luty 1939. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 

• Historia organizacji na Axishistory.com