Nasr al Bahr
 Okręt desantowy „Nasr al Bahr”, w tle brytyjska fregata rakietowa typu 23 | |
| Klasa |
Okręt desantowy LST |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia |
Brooke Marine |
| Wodowanie |
1984 |
 Oman
| |
| Wejście do służby |
13 lutego 1985 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
2500 t (pełna) |
| Długość |
93 m |
| Szerokość |
15 m |
| Zanurzenie |
2,5 m |
| Napęd | |
| 2 silniki spalinowe Paxman Valenta o łącznej mocy 7800 KM | |
| Prędkość |
15,5 w. |
| Zasięg |
4000 Mm przy 13 węzłach |
| Uzbrojenie | |
| dwa podwójne działka DARDO 40 mm (2 x II) podwójne działko Oerlikon 20 mm (2 x I) | |
| Wyposażenie | |
| dwie barki LCVP | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| lądowisko dla śmigłowca | |
| Załoga |
81 |
Nasr al Bahr (L2) – omański okręt desantowy LST, zbudowany przez brytyjską stocznię Brooke Marine w Lowestoft. Okręt niemal bliźniaczy z algierskimi jednostkami typu Kalaat Beni Hammed.
Okręt posiada ładownię o wymiarach 75 x 7,4 m i może przewozić do 450 ton ładunku przy desancie na plaży lub do 650 ton ładunku przy desancie w porcie (7 czołgów średnich lub do 240 żołnierzy desantu)[1]. Okręt wyposażony jest w dziobową rampę desantową, do desantu piechoty można także użyć dwie barki LCVP i helikopter. Okręt nie posiada hangaru dla śmigłowca.