Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy

Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy

Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1931
Rozformowanie	1945
Komendanci
Pierwszy	Adolf Hühnlein
Ostatni	Erwin Kraus
Konflikty zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Formacja	Sturmabteilung (początkowo)
Podległość	NSDAP

Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy, NSKK (od niem. Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps^[1]) – organizacja paramilitarna podlegająca NSDAP, która działała na terenie Niemiec w okresie III Rzeszy w latach 1931–1945. W latach 1934–1942 jej dowódcą był Adolf Hühnlein.

Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy był najmniejszą organizacją NSDAP i został stworzony w roku 1931 jako zmotoryzowane oddziały Sturmabteilung (SA). W 1934 roku do organizacji należało w przybliżeniu 10 000 członków. Wtedy wyodrębniono ją z SA – stała się organizacją niezależną, co prawdopodobnie zapobiegło jej zlikwidowaniu, gdyż w czasie czerwcowych czystek partyjnych i wymordowaniu dowództwa SA (w czasie tzw. nocy długich noży) rola SA drastycznie zmalała na rzecz SS.

Organizacja zajmowała się przede wszystkim podstawowym szkoleniem i edukowaniem poborowych kierowanych do jednostek pancernych i zmotoryzowanych. Byli oni głównie przygotowywani do obsługi i utrzymywania wysokiego stanu technicznego motocykli oraz samochodów.

Organizowano również kompanie samochodowe, zapewniające transport między innymi jednostkom Ordnungspolizei.

W listopadzie 1939 na terenie Generalnego Gubernatorstwa pod dowództwem Obergruppenführera Hermanna Höfle, pełniło służbę 12 kompanii NSKK w następujących miejscowościach: Kraków, Warszawa, Lublin, Kielce, Częstochowa. Poza tym w Krakowie stacjonowała zmotoryzowana kompania kurierska. We wrześniu 1940 stacjonowało 14 kompanii pełniąc zadania: pomocniczej policji drogowej, służby kurierskiej oraz honorowej eskorty Generalnego Gubernatora. Od tego momentu nastąpiło wycofywanie tej formacji z Generalnego Gubernatorstwa. W Krakowie zmotoryzowana kompania kurierska w sile 90 ludzi była niepotrzebna bo odbudowano już kolej i pocztę do celów komunikacji, a koszt jej stacjonowania wynosił 1 mln zł. Frank zaplanował przejąć na swój budżet 30 ludzi wraz z jej dowództwem. Powstała NSKK-Kompanie „Generalgouverneur” - oddział zmotoryzowany eskorty generalnego gubernatora pod dowództwem NSKK-Sturmbannführera Diedericha. Używana była w służbie na Wawelu, w Krzeszowicach i w warszawskim Belwederze oraz patrolowała ruch na drodze Kraków – Trzebinia. Dodatkowo przy przejazdach samochodu Hansa Franka stanowiła jego motocyklową eskortę honorową^[2][3].