Nauki wniebostąpionych mistrzów

Nauki wniebowstąpionych mistrzów (ang. Ascended master teachings) mają charakter religijny; oparte są na tekstach, które nazywa się przesłaniami wniebowstąpionych mistrzów (używa się także określenie mistrzowie mądrości). W tych tekstach określa się ich także mianem duchowych nauczycieli ludzkości, którzy obecnie działają ze swojego wyższego poziomu[1][2][3][4][5]. Spośród różnych publikacji zawierających przesłania wniebowstąpionych mistrzów najbardziej znane w XIX – XXI wieku są prace H. Blawatskiej, H. Roerich, G. Ballarda, E. Prophet, T. Mikushinej[6][7][8][9]. Utworzone przez nich organizacje o charakterze duchowo-religijnym (ruch „Jam Jest”, Most Wolności, Latarnia Morska na Szczycie, Kościół Powszechny i Triumfujący) - zgodnie ze współczesną klasyfikacją - zaliczane są do nowych ruchów[10].

Nazwa

Pojęcie „wniebowstąpiony mistrz” (ang. ascended master) zostało użyte poraz pierwszy przez Berda T. Spoldingaw 1924 r. w serii jego książek „The lives and teachings of the Masters of the Far East”[11][12]. Wniebowstąpieni mistrzowie to istoty, które osiągnęły wysoki poziom doskonałości, a ich zwyczajne ludzie życie dopełniło się. Wykroczyły one poza krąg narodzin i śmierci, zwany kołem ponownych inkarnacji. Wspólnie z zastępami anielskimi nadzorują proces ewolucji świata, aby służyć pomocą w rozwoju ludzkości[13]. Konstrukcja otaczającej nas rzeczywistości - według wniebowstąpionych mistrzów - stała się głównym elementem twórczości Gaya Ballarda (1930-1939) i została przez niego szeroko rozpowszechniona. Samo pojęcie „wniebowstąpieni mistrzowie”, choć pod nieco inną nazwą „nauczyciele mądrości”, wywodzi się z tradycji teozoficznej[3].

Pojęcie „mistrzowie” związana jest z ideą podziału spektrum światła na siedem promieni. Zgodnie z tą wiedzą istnieje siedem głównych cech Absolutu, przez które wyraża się On w świecie form (miłość, mądrość, sprawiedliwość itd.), a symbolizuje je siedempromieni widma światła (od czerwonego do fioletowego). Mistrzem (zwanym także „władcą”) zostaje ten, kto rozwinął w stopniu doskonałym przynajmniej jedną z tych siedmiu boskich cech[14].

Historia

Uwarunkowania pojawienia się Nauk wniebowstąpionych mistrzów

Organizacje o charakterze duchowym, prezentujące Nauki wniebowstąpionych mistrzów (NWM), badacze traktują jako wywodzące się z tradycji teozoficznej[5][3]. Duży udział w popularyzowaniu tej nauki przypadł H. Bławatskiej[13]. W 1851 r. w Hyde Parku (Londyn), jak twierdziła H. Bławatska, po raz pierwszy spotkała hinduskiego rajputa El Moryę[15]. W rozmowie mistrz El Morya poinformował ją, że w pracy, którą zamierza wykonać , będzie wymagany jej udział. W 1875 r. H.Bławatska założyła Towarzystwo Teozoficzne, a pod koniec lat osiemdziesiątych XIX w. napisała i opublikowała swoje główne dzieło pod tytułem „Doktryna tajemna”. Zwolennicy tej wiedzy twierdzą, że jej prawdziwymi autorami byli mistrz El Morya, Kut Huomi i Jwal Khul, którzy telepatycznie podyktowali H. Bławatskiejtreść „Doktryny tajemnej„[16][17].

Guy Ballard

Sformułowanie Nauk wniebowstąpionych mistrzów w obecnym kształcie nastąpiło dzięki działalności Guya Ballarda. Na początku lat trzydziestych XX w. odwiedził on Mount Shasta (w północnej Kalifornii), gdzie spotkał mężczyznę, który przedstawił się jako Saint Germain (jeden z wniebowstąpionych mistrzów). Owocem tego spotkania i dalszej ich współpracy były trzy publikacje G. Ballarda, w których szczegółowo opisał swoje doświadczenia mistyczne. Następnie G. Ballard wraz z żoną Edną zapoczątkował ruch duchowy o nazwie „Jam Jest”, a także rozpoczął cykliczne publikacje nowych przesłańodebranych od Saint Germiana i innych wniebowstąpionych mistrzów. Wydawał również periodyk „Głos Jam Jest”. W USA G. Ballard rozwinął aktywną działalność, która osiągnęła swój szczyt na krótko przed jego nagłą śmiercią w 1939 r. Łączna liczba słuchaczy jego wykładów przekraczała milion osób[18][19].

Geraldine Innesent

Geraldine Innesent była członkinią ruchu „Ja Jestem”. W 1944 r., kilka lat po śmierci G. Ballarda, zaczęła ona, wedle jej słów, regularnie kontaktować się z El Moryą , który przygotowywał ją do roli posłańca wniebowstąpionych mistrzów. W 1951 r. G. Innesent opublikowała przesłania wniebowstąpionych mistrzów, co budziłoznaczny odzew wśród zwolenników ruchu „Ja Jestem”. Jednak praca jej nie została uznana przez przewódczynię ruchu Ednę Ballard. W połowie lat pięćdziesiątych XX w. G. Innesent założyła własną organizację ukierunkowaną na wartości duchowe „Most Wolności” (ang. Bridge to Freedom), która kontynuowała działalność po jej śmierci w 1961 r.[20].

Mark Prophet i Elizabeth Claire Prophet

Mark Prophet był kolejnym posłańcem, który odbierał i publikował przesłania od wniebowstąpionych mistrzów. W 1958 r. założył on organizację o charakterze duchowym „Summit Lighthouse„ (Latarnia Morska na Szczycie). W 1964 r. jego żona Elizabeth Claire Prophet zaczęła również odbierać przeslania, a po śmierci M. Propheta w 1973 r. kontynuowała działalność organizacji, nadając jej nową nazwę „Kościół Powszechny i Triumfujący”. Elizabeth znacznie rozszerzyła swoją działalność, odbyła długą podróż z wykładami po całych Stanach Zjednoczonych, zakładała ośrodki edukacyjne, uczestniczyław ogólnokrajowych programach telewizyjnych i publikowała książki. W 2000 r. jednak zrezygnowała ze stanowiska przewódcy duchowego z powodu znacznego pogorszenia sie stanu zdrowia[21][22].

Tatiana Mikushina

W XXI w. współpracę z nauczycielami mądrości podjęła Tatiana Mikushina. Pierwszym ważnym krokiem było założenie w 2001 r. centrum duchowo-edukacyjnego „Syriusz” o statusie organizacji użyteczności publicznej. Po czterech latach działalności (w 2005 r.) teksty przesłań zaczęto publikować w imieniu wniebowstąpionych mistrzów. Przesłania ukazywały się, z reguły na oficjalnej stronie internetowej „Syriusza„ dwa razy w roku podczas przesilenia letniego i zimowego. Następnie zaś były publikowane jako oddzielne książki.[23][9]

W 2008 r. z inicjatywy tej organizacji zbudowano centrum edukacyjne o tej samej nazwie. Miało ono stanowić podwaliny przyszłej osady. Przyświecał temu cel stworzenia wspólnoty ducha, jako modelu dla przyszlych osiedli na calym świecie. W latach 2005–2023 opublikowano na kanwie przeslań około 70 książek, z których większośc została przetłumaczona na ponad 20 języków. W 2014 r. powstał Międzynarodowy ruch współczesny „For Morality” - „O wejście na drogę prawości” osnuty na ideach wiedzy wniebowstąpionych mistrzów[9][24].

Przypisy

  1. ↑ Ascended Masters Teachings. W: John Michael Greer: The new encyclopedia of the occult. Llewellyn Worldwide, 2003, s. 40. ISBN 1-56718-336-0. (ang.).
  2. ↑ Nauczanie wniebowstąpionych mistrzów jako religia syntezy. W: A. N. Kolodny: Nowe ruchy religijne w Ukrainie / Historia religii w Ukrainie (w 10 tomach). Київ, 2010, s. 795-797. ISBN 966-531-201-4. (ukr.).
  3. 1 2 3 Ascended Master. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-03)]. (ang.).
  4. ↑ O sprzecznościach między naukami „Żywej Etyki” a „Naukami wniebowstąpionych mistrzów”. W: В. Е. Осипов: Filozofia, wiara, duchowość , geneza, pozycja i kierunki rozwoju. 2010, s. 232—259. (ros.).
  5. 1 2 Church Universal and Triumphant. W: James R. Lewis: Controversial New Religions. = Oxford University Press, 2005, s. 281—286. ISBN 978-0-19-515682-9. (ang.).
  6. ↑ Prophet, Markus L.. W: J. Gordon Melton: Religious Leaders of America. Gale Research Inc, 1991, s. 376. ISBN 0-8103-4921-3. (ang.).
  7. ↑ Western Esoteric Family I: Ancient Wisdom. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-05)]. (ang.).
  8. ↑ The Summit Lighthouse: Its Worldview and Theosophical Heritage. W: Olav Hammer: Handbook of the Theosophical Current. Brill, 2013, s. 178. ISBN 978-90-04-23597-7. (ang.).
  9. 1 2 3 Domatajs.lv. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-07)]. (łot.).
  10. ↑ The I AM Religious Activity and the Church Universal and Triumphant /// The New Age and Its Antecedents. W: Eugene V. Gallagher: The New Religious Movements Experience in America. Greenwood Publishing Group, 2004, s. 85—91. ISBN 978-0-313-32807-7. (ang.).
  11. ↑ Church Universal and Triumphant (CUT); The “I AM” Ascended Masters. W: George A. Mather: Encyclopedic Dictionary of Cults, Sects, and World Religions. Zondervan, 2006, s. 83-87. ISBN 978-0-31023954-3. (ang.).
  12. ↑ Depth research of selected topics. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-21)]. (ang.).
  13. 1 2 Ascended Masters. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-12)]. (ang.).
  14. ↑ J. Gordon Melton: Encyclopedia of Occultism and Parapsychology. Gale Group, Inc, 2001, s. 1057. ISBN 0-8103-8570-8. (ang.).
  15. ↑ Blavatsky, Helena Petrovna. W: Wouter J. Hanegraaff: Dictionary of Gnosis and Western Esotericism. Brill Academic Publishers, 2006, s. 177. ISBN 978-90-04-15231-1. (ang.).
  16. ↑ Blavatsky, Helena Petrovna. W: J. Gordon Melton: Encyclopedia of Occultism and Parapsychology. Gale Group, Inc, 2001, s. 196. ISBN 0-8103-8570-8. (ang.).
  17. ↑ Autorstwo „Tajemnej Doktryny”. W: W. Q. Judge: Nauczyciele Tajemnej Mądrości. Сфера, 2001, s. 265—268. ISBN 5-93975-045-1. (ros.).
  18. ↑ I Am. W: Lindsay Jones: Encyclopedia of Religion (vol.6). Thomson Gale, 2005, s. 4245—4247. ISBN 978-0-8108-6332-3. (ang.).
  19. ↑ I AM Activity. Tim Rudbøg. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-30)]. (ang.).
  20. ↑ Bridge to Spiritual Freedom. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-16)]. (ang.).
  21. ↑ Church Universal and Triumphant. W: Lindsay Jones: Encyclopedia of Religion (vol.3). Thomson Gale, 2005, s. 1781—1784. ISBN 0-02-865736-5. (ang.).
  22. ↑ Church Universal & Triumphant / Summit Lighthouse. World Religions & Spirituality Project. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-22)]. (ang.).
  23. ↑ Effects of Theosophy on Russian Cultural History. W: Hans Martin Krämer: Theosophy across Boundaries: Transcultural and Interdisciplinary Perspectives on a Modern Esoteric Movement. SUNY Press, 2020, s. 444. ISBN 978-1-4384-8043-5. (ang.).
  24. ↑ Tatyana Mickushina. readersfavorite.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-07-25)]. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Oficjalne strony internetowe:

Przydatne linki:

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.