Nekrocenoza

Nekrocenoza (łac. necrosis – martwica i gr. koinos – wspólny) – zespół szczątków organizmów obumarłych w różnym czasie lub różnych miejscach i nagromadzonych w jednym miejscu[1].

Nekrocenoza, tanatocenoza - "cmentarzysko", zbiorowisko zgromadzonych na dnie zbiornika wodnego lub na brzegu szczątków martwych organizmów, np. odsyp muszlowy (liptocenoza)[2]

Nagromadzenie może być spowodowane ruchami wody[1]. Przykładem nekrocenozy może być stanowisko Ortel Królewski w Zaklęsłości Łomaskiej. Występują tam osady z malakofauną, pochodzące z interglacjału mazowieckiego. Zasięg występowania osadów z malakofauną ogranicza się do wąskiego pasa, co interpretuje się jako skutek działania wiatrów, które powodowały dryfowanie w tę strefę unoszących się na powierzchni jeziora muszli wypełnionych gazem gnilnym.

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 nekrocenoza w słowniku terminów biologicznych PWN. PWN. [dostęp 2012-05-05].
  2. ↑ Ludwig Żmudziński (red.), Słownik hydrobiologiczny. Terminy, pojęcia, interpretacja. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002, str. 147
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.