Nerw nadbloczkowy

Nerw nadbloczkowy (łac. nervus supratrochlearis) – w anatomii człowieka nerw będący najcieńszą z gałęzi nerwu czołowego. Odchodzi od niego w tylnej części oczodołu i kieruje się przyśrodkowo oraz do przodu[1].

Nad bloczkiem mięśnia skośnego górnego dzieli się na dwie gałęzie końcowe, górną i dolną. Gałąź górna (ramus superior) przechodzi przez mięsień okrężny oka i brzusiec czołowy mięśnia potyliczno-czołowego. Unerwia skórę powieki górnej, nasady nosa i dolną okolicę czoła. Gałąź dolna (ramus inferior) unerwia skórę i spojówkę kąta wewnętrznego oka, zwykle zespala się z nerwem podbloczkowym[1].

Przypisy

  1. 1 2 Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 187, ISBN 978-83-200-3258-1.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.