Niżnonowogrodzki Uniwersytet Państwowy

Niżnonowogrodzki Uniwersytet Państwowy, Niżegorodzki Uniwersytet Państwowy

Typ	uniwersytet
Państwo	Rosja
Rektor	Oleg Trofimow
Położenie na mapie Niżnego Nowogrodu Niżnonowogrodzki Uniwersytet Państwowy, Niżegorodzki Uniwersytet Państwowy
Położenie na mapie Rosji Niżnonowogrodzki Uniwersytet Państwowy, Niżegorodzki Uniwersytet Państwowy
Położenie na mapie obwodu niżnonowogrodzkiego Niżnonowogrodzki Uniwersytet Państwowy, Niżegorodzki Uniwersytet Państwowy
56,298633°N 43,981256°E/56,298633 43,981256
Strona internetowa

Niżnonowogrodzki Uniwersytet Państwowy^[1], Niżegorodzki Uniwersytet Państwowy^[2], właśc. Narodowy Badawczy Uniwersytet Państwowy im. N.I. Łobaczewskiego (Uniwersytet Łobaczewskiego, NNSU, w jęz. ros. Национальный исследовательский Нижегоро́дский госуда́рственный университе́т и́мени Н. И. Лобаче́вского, Университет Лобачевского, ННГУ)) – największa uczelnia wyższa w Niżnym Nowogrodzie^[3], uczelnia radziecka, obecnie jeden z narodowych uniwersytetów badawczych Rosji.

Uczelnia, jako Uniwersytet Gorkowski (od ówczesnej nazwy miasta - Gorki), została założona w Nowogrodzie Północnym na mocy dekretu podpisanego przez W.I. Lenina w dniu 25 czerwca 1918, w 1930 została przekształcona w Instytuty Mechaniczny i Budowy Maszyn, Chemiczno-Technologiczny, Inżynieryjno-Budowlany, Rolniczy, Medyczny i Pedagogiczny. W 1931 w uniwersytecie przywrócono do funkcji wydziały fizyki, matematyki, biologii i chemii. W 1956 uniwersytetowi nadano imię Nikołaja Łobaczewskiego.

W skład uniwersytetu w 1971 wchodziło 7 wydziałów: mechaniczno-matematyczny, radiofizyczny, matematyki obliczeniowej i cybernetyki, chemiczny, biologiczny, historyczno-filologiczny, przemysłowy i ekonomiczny; wydziały wieczorowe i zaoczne; studia podyplomowe; 3 instytuty badawcze: fizyko-techniczny, chemiczny, matematyki stosowanej i cybernetyki; 59 katedr, 3 laboratoria badawcze; ogród botaniczny, stacja biologiczna i geograficzna, muzeum zoologiczne, biblioteka (ok. 1,1 mln woluminów). W roku akademickim 1970/71 studiowało ponad 10 000 studentów, było zatrudnionych ok. 1300 nauczycieli i pracowników naukowych, w tym 2 akademików i jeden członek korespondent Akademii Nauk ZSRR, 35 profesorów i doktorów nauk, 350 docentów i kandydatów nauk.

Z uniwersytetem związana jest działalność znanych naukowców: fizyków Aleksandra Andronowa, Witalija Ginzburga, krystalografa Nikołaja Biełowa, chemika Grigorija Razuwajewa, genetyka Siergieja Czetwierikowa, historyka Siergieja Archangielskiego i innych.

Uczelnia wydaje (od 1958) czasopismo „Radiofizyka” („Izwiestia vysshikh uchebnykh zavedeni”), „Uchenye zapisky” (od 1935). Na przestrzeni lat swojego istnienia uczelnia przygotowała ok. 21 tysięcy specjalistów^[4].

W 2024 na uniwersytecie studiowało 20 096 studentów, w tym 1653 obcokrajowców^[5].