Nias (lud)
 Rodzina Nias | |
| Populacja |
600 tys. |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Religia |
chrześcijaństwo (protestantyzm), wierzenia tradycyjne |
| Grupa | |
Nias (Niha), Niasowie[1] – indonezyjska grupa etniczna zamieszkująca wyspę Nias oraz okoliczne wyspy w prowincji Sumatra Północna[2]. Ich liczebność wynosi 600 tys. osób[3].
Posługują się własnym językiem nias z wielkiej rodziny austronezyjskiej, a także narodowym językiem indonezyjskim[4]. Wyznają przede wszystkim chrześcijaństwo (protestantyzm). Chrześcijaństwo przyjęli na pocz. XX w.[3] Wierzenia tradycyjne opierają się na kultach duchów i przodków[5].
Podstawę gospodarki tworzy ręczna uprawa roli (do upraw należą: ryż suchy, kukurydza, rośliny bulwiaste i korzeniowe, banany, drzewa owocowe); prowadzą też hodowlę zwierząt, przede wszystkim trzody chlewnej[3]. Główną uprawą przemysłową jest palma kokosowa; eksportuje się koprę[3]. Rybołówstwo i łowiectwo odgrywają rolę pomocniczą[6]. Mają rozwinięte rzemiosło (kowalstwo, jubilerstwo, garncarstwo, tkactwo, plecionkarstwo, rzeźba w drewnie i kamieniu)[3].
Podstawę organizacji społecznej stanowi społeczność wiejska, na którą składają się segmenty rodów patrylinearnych[3]. Żyją we wsiach zwanych banua, w domach tradycyjnych (omo hada) lub zwykłych (omo pasisir), spoza architektury ludowej[7]. Niegdyś praktykowano poligynię, która jednak zanikła po pojawieniu się wpływów chrześcijańskich[3].
Przypisy
- ↑ Janusz Anusiewicz, Językowo-kulturowy obraz kota w polszczyźnie, „Etnolingwistyka”, 3, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Wydział Humanistyczny, 1990, s. 95–141, ISBN 978-83-227-0227-7 [dostęp 2024-09-21] (pol.), patrz s. 104.
- ↑ Melalatoa 1995 ↓, s. 635.
- 1 2 3 4 5 6 7 A.A. Biernowa, Niascy, [w:] Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.), Narody i rieligii mira: encykłopiedija, Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 379, ISBN 978-5-85270-155-8, OCLC 40821169 [dostęp 2025-01-26] (ros.).
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nias, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-03] (ang.).
- ↑ Melalatoa 1995 ↓, s. 637.
- ↑ Melalatoa 1995 ↓, s. 636.
- ↑ Melalatoa 1995 ↓, s. 635–636.
Bibliografia
- M. Junus Melalatoa, Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia Jilid L-Z, Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 635–637, OCLC 1027453789 [dostęp 2022-08-03] (indonez.).