Nicola Tacchinardi
 Nicola Tacchinardi, popiersie dłuta Antonia Canovy | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Nicola Tacchinardi, także Niccolò[1][2] (ur. 3 września 1772 w Livorno, zm. 14 marca 1859 we Florencji[1][2][3]) – włoski śpiewak operowy, tenor.
Życiorys
W latach 1789–1797 występował jako wiolonczelista we florenckim Teatro della Pergola[1][3]. Następnie poświęcił się karierze śpiewaczej, w 1804 roku występował w Livorno, Pizie, Florencji i Wenecji[1][3]. W 1805 roku debiutował na deskach mediolańskiej La Scali[1][2][3], w tym samym roku wziął udział w uroczystości koronacji Napoleona Bonaparte na króla Włoch[2][3]. W kolejnych latach śpiewał w Rzymie (1806–1807 i 1809–1811), Bergamo, Bolonii (1809) i Turynie (1810–1811)[1]. Od 1811 do 1814 roku występował na deskach Théâtre de l’Odéon i Théâtre des Italiens w Paryżu[1][2][3], gdzie grał w operach m.in. N. Zingarellego, F. Paëra, W.A. Mozarta, G. Paisiella i D. Cimarosy[1]. W latach 1815–1817 występował w Madrycie i Wiedniu, następnie po 1818 roku ponownie na scenach włoskich[1][2][3]. W 1822 roku objął funkcję primo cantante di cappella na dworze wielkiego księcia Toskanii[1][2][3]. W 1831 roku przeszedł na emeryturę i zajął się działalnością pedagogiczną[1][2][3], jego uczennicą była m.in. Erminia Frezzolini[1].
Jako śpiewak był ceniony przez Gioacchina Rossiniego i Giacoma Meyerbeera[1]. Jego córką była śpiewaczka Fanny Persiani[1][2][3]. Opublikował pracę Dell’opera in musica sui teatro italiano e de’ suoi difetti (Florencja 1833)[2][3].
W mediolańskiej La Scali znajduje się marmurowe popiersie Tacchinardiego, dłuta Antonia Canovy[2].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 2. ISBN 978-83-224-0905-3.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 481. ISBN 978-0-19-533765-5.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3567–3568. ISBN 0-02-865571-0.