Nik Zupančič

Nik Zupančič

Nik Zupančič (z prawej) w barwach HDD Olimpija Lublana (2007)
Data i miejsce urodzenia	3 października 1968 Lublana
Obywatelstwo	Słowenia
Wzrost	185 cm
Pozycja	napastnik (center)
Uchwyt	prawy
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1984–1987 Olimpija Lublana 1987–1988 Medveščak Zagrzeb 1988–1996 Olimpija Lublana 1996–1997 HK Bled 1997–1999 VEU Feldkirch 94 (43) 1999–2000 JYP 52 (12) 2000–2001 Timrå IK 47 (9) 2001 Olimpija Lublana 5 (4) 2001–2002 HK Jesenice 25 (23) 2002–2003 EHC Lustenau 25 (11) 2003 EC Dornbirn 1 (0) 2003–2005 EHC Lustenau 81 (81) 2005–2006 Olimpija Lublana 49 (14) 2006–2007 EV Zeltweg 32 (32) 2007–2009 Olimpija Lublana 86 (10) 2009–2010 EC Weiz 20 (15)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1987–1988  Jugosławia U-20 12 (25) 1989–1991  Jugosławia 14 (7) 1993–2004  Słowenia 66 (52) W sumie: 92 (84)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2011–2015 Słowenia (asystent) 2015 HDD Jesenice 2015–2017 Słowenia 2016–2017 HDD Jesenice 2017–2018 Słowenia (asystent) 2018–2019 VEU Feldkirch 2019–2020 Unia Oświęcim 2021–2022 HDD Jesenice 2022– 2024 Unia Oświęcim

Nik Zupančič (ur. 3 października 1968 w Lublanie) – słoweński hokeista, reprezentant Jugosławii i Słowenii, trener.

Nik Zupančič karierę rozpoczął w 1984 roku w Olimpiji Lublana, w której występował pięciokrotnie (1984–1987, 1988–1996, 2001, 2005–2006, 2007–2009) oraz odnosił największe sukcesy w swojej karierze: wicemistrzostwo Jugosławii 1991, czterokrotnie zajął 3. miejsce w ekstraklasie jugosłowiańskiej (1985, 1986, 1987, 1990), trzykrotne mistrzostwo Słowenii (1995, 1996, 2001), pięciokrotne wicemistrzostwo Słowenii (1992, 1993, 1994, 2008, 2009), zajął 3. miejsce w ekstraklasie słoweńskiej 2006, wicemistrzostwo Austrii 2008, zdobył Puchar Jugosławii 1987, trzykrotnie Puchar Słowenii (1994, 1996, 2001), zajął 3. miejsce w Pucharze Konfederacji 1995 oraz zdobył mistrzostwo Interligi 2001.

Reprezentował również: Medveščak Zagrzeb (1987–1988 – Puchar Jugosławii 1988), HK Bled (1996–1997 – 3. miejsce w ekstraklasie słoweńskiej 1997), austriacki VEU Feldkirch (1997–1999 – 94 mecze,79 punktów (43 gole, 36 asyst)), z którym zdobył Mistrzostwo Austrii, 1998, zajął 3. miejsce w Österreichische Eishockey-Liga 1999, wygrał rozgrywki Europejskiej Hokejowej Ligi 1998 oraz dwukrotnie zdobył mistrzostwo Alpenligi (1998, 1999), a także fiński JYP (1999–2000 – 52 mecze, 30 punktów (12 goli, 18 asyst)), szwedzki Timrå IK (2000–2001 – 47 meczów, 10 punktów (9 goli, 1 asysta)), HK Jesenice, z którym w sezonie 2001/2002 rozegrał łącznie 25 meczów ligowych, w których łącznie zdobył 58 punktów (23 gole, 35 asyst), spędził 31 minut na ławce kar oraz wywalczył wicemistrzostwo Słowenii 2002 oraz został królem strzelców (19 goli), najlepszym asystentem (22 asysty) i zarazem najlepszym punktującym ekstraklasy słoweńskiej (41 punktów).

Potem reprezentował barwy austriackich klubów: dwukrotnie EHC Lustenau (2002–2003 i 2003–2005 – 106 meczów, 199 punktów (92 gole, 107 asyst)), EC Dornbirn (2003 – 1 mecz), EV Zeltweg (2006–2007 – 32 mecze, 75 punktów (32 mecze, 43 asysty)) oraz w sezonie 2009/2010 klub Oberligi austriackiej – EC Weiz, w którym rozegrał 20 meczów, zdobył 33 punkty (15 goli, 18 asyst)), spędził 14 minut na ławce kar, po czym w wieku 41 lat zakończył sportową karierę.

Nik Zupančič z reprezentacji Jugosławii U-18 rozegrał 12 meczów, w których zdobył 35 punktów (25 goli, 10 asyst) oraz wystąpił na dwóch turniejach o mistrzostwo świata juniorów (1987 – awans do Grupy B, król strzelców (18 goli), najlepszy punktujący (23 punkty), najlepszy napastnik), 1988).

Z seniorskiej reprezentacją Jugosławii rozegrał 14 meczów, w których zdobył 10 punktów (7 goli, 3 asysty), spędził 12 minut na ławce kar oraz wystąpił na dwóch turniejach o mistrzostwo świata (1989, 1991).

Po rozpadzie Jugosławii w 1992 roku Nik Zupančič rozpoczął występy w reprezentacji Słowenii, w której w latach 1993–2004 rozegrał 66 meczów, w których zdobył 100 punktów (52 gole, 48 asyst), spędził 50 minut na ławce kar oraz brał udział w 11 turniejach o mistrzostwo świata (1993, 1994, 1995, 1996, 1997 – awans do Grupy B, 1998, 1999, 2000 – król strzelców (7 goli), 2001 – awans do Elity, najlepszy w klasyfikacji face-off (76,25%), najlepszy wskaźnik +/- (+16), 2002, 2004 – awans do Elity).

Nik Zupančič po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 2011–2015 był asystentem Matjaža Kopitara w reprezentacji Słowenii, a od lutego 2015 prowadził HDD Jesenice^[1]. Po dymisji Kopitara z funkcji selekcjonera, został mianowany nowym selekcjonerem reprezentacji Słowenii, z którą podczas mistrzostw świata I Dywizji Grupy A 2016 rozgrywanych w katowickim Spodku wywalczył awans mistrzostw świata Elity oraz wywalczył w tym samym roku w Mińsku awans do turnieju olimpijskiego 2018 w Pjongczangu, na których był jednak asystentem selekcjonera Kariego Savolainena, gdyż po spadku z Elity na mistrzostwach świata 2017 rozgrywanych we Francji i w Niemczech podał się do dymisji.

W sezonie 2017/2017 ponownie szkolił HDD Jesenice^[2]. Następnie w latach 2018–2019 prowadził austriacki VEU Feldkirch, a 20 czerwca 2019 roku został trenerem klubu Polskiej Hokej Ligi – Unii Oświęcim^[3], w którym w sezonie 2019/2020 dotarł do finału Pucharu Polski 2019, w którym Biało-Niebiescy przegrali 2:0 z GKS-em Jastrzębie-Zdrój, a przedwcześnie zakończone z powodu pandemii koronawirusa rozgrywki Polskiej Hokej Ligi 2019/2020, zakończyli na 2. miejscu i uznaniowo zostali wicemistrzami Polski. W trakcie kolejnej edycji PHL 2020/2021 zrezygnował z posady po kolejce z dnia 15 listopada 2020, gdy w trakcie spotkania w Toruniu otrzymał karę meczu za niesportowe zachowanie^[4][5]. W czerwcu 2021 ponownie objął posadę trenera HDD^[6][7]. Na początku lipca 2022 ogłoszono, że ponownie został trenerem Unii Oświęcim^[8]. 23 grudnia 2024 ogłoszono jego odejście z tej z posady^[9]

• Nik Zupančič w bazie Eliteprospects.com (ang.)
• Nik Zupančič w bazie Quanthockey.com (ang.)