Nisza Zachodnia
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
7 m |
| Głębokość |
1 m |
| Deniwelacja |
2 m |
| Wysokość otworów |
1377 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
355 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-07.19 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′34″N 19°51′01″E/49,242742 19,850414 | |
Nisza Zachodnia – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w północnym zboczu masywu Kominiarskiego Wierchu, przy żlebie Żeleźniak, na wysokości 1377 metrów n.p.m., w pobliżu Szczeliny przy Zawieszonej Skale II. Długość jaskini wynosi 7 metrów, a jej deniwelacja 2 metry[1].
Opis jaskini
Jaskinię tworzy obszerna, niska sala zaczynająca się zaraz za dużym otworem wejściowym[2].
Przyroda
W jaskini brak jest nacieków. Na ścianach rosną paprocie i mchy[2].
Historia odkryć
Jaskinia była prawdopodobnie znana od dawna. Pierwszą wzmiankę o niej opublikował F. Rabowski w 1959 roku. Plan i opis sporządzili M. i R.M. Kardasiowie w 1979 roku[2].
Przypisy
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- 1 2 3 Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-01-28] (pol.).