Norbert

Norbertimię męskie pochodzenia starogermańskiego. Wywodzi się od słów nord – tj. północ i beraht – czyli błyszczeć, jaśnieć. Całość znaczy więc „ten, który dokonuje wielkich czynów na północy”, „sławny mąż z północy”.

Po raz pierwszy wystąpiło w języku polskim w 1216[1], później w 1455[2]. Imię częstsze na Śląsku[2], zyskuje na popularności od lat 70. XX wieku[1].

W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych, wykazano 39546 mężczyzn o imieniu Norbert nadanym jako imię pierwsze[3] oraz 15685 mężczyzn noszących imię Norbert jako imię drugie[4]. Dla porównania, najczęściej nadane jako męskie imię pierwsze – Piotr, nosi 689313 osób[5].

Norbert imieniny obchodzi: 6 czerwca[1][6][7].

Imię Norbert w innych językach[8]

Mężczyźni noszący imię Norbert

Zobacz też

  • inne artykuły i przekierowania do artykułów zaczynające się od imienia Norbert
  • norbertanie

Przypisy

  1. 1 2 3 Grzenia 2008 ↓, s. 257.
  2. 1 2 Bubak 1993 ↓, s. 242.
  3. Otwarte Dane [online], dane.gov.pl, 26 stycznia 2024 [dostęp 2024-06-06], Norbert - imię pierwsze.
  4. Otwarte Dane [online], dane.gov.pl, 26 stycznia 2024 [dostęp 2024-06-06], Norbert - imię drugie.
  5. Otwarte Dane [online], dane.gov.pl, 26 stycznia 2024 [dostęp 2024-06-06], Piotr - imię pierwsze.
  6. Fros i Sowa 1982 ↓, s. 427.
  7. Norbert [online], deon.pl [dostęp 2024-06-06].
  8. Janowowa i in. 1991 ↓, s. 202.

Bibliografia

  • Imiona w układzie alfabetycznym. W: Józef Bubak: Księga naszych imion. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 242. ISBN 83-04-03860-9.
  • Objaśnienia imion oraz sylwetki świętych. W: Henryk Fros, Franciszek Sowa: Twoje imię : Przewodnik onomastyczno-hagiograficzny. Wyd. 2. Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, 1982, s. 426–427, kol. prawa.
  • Słownik imion. W: Jan Grzenia: Słownik imion. Wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 257. ISBN 978-83-01-15644-2.
  • Słownik imion. W: Wanda Janowowa, Aldona Skarbek, Bronisława Zbijowska, Janina Zbiniowska: Słownik imion. Wyd. 2. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 202, kol. prawa. ISBN 83-04-03123-X.