Norbert Wieliczka

Norbert Wieliczka
Imię i nazwisko

Norbert Wieliczker

Data i miejsce urodzenia

5 maja 1896
Kraków

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Stanowisko

kierownik fabryki

Pracodawca

Fabryka Papieru w Rawiczu

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Norbert Wieliczka vel Wieliczker[1] (ur. 5 maja 1896 w Krakowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski urzędnik handlowy[2], porucznik administracji rezerwy Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Henryka, akcesysty registratury tamtejszej c. k. Komendy Obrony Krajowej, i Alberty z Bauerów urodzony 5 maja 1896 w Krakowie[2][3][4][5][6][a]. Był młodszym bratem Zygmunta (1890–1975), działacza niepodległościowego, odznaczonego Krzyżem Niepodległości z Mieczami[2][8][9][4][10][11]. Był absolwentem gimnazjum we Lwowie i Akademii Handlowej w Wiedniu oraz członkiem „Sokoła”[12].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był 57 pułk piechoty[13][14]. Na stopień chorążego rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1916, a na stopień podporucznika rezerwy awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów piechoty[15][16]. W 1917 dostał się do niewoli włoskiej[12]. Po uwolnieniu z niewoli wstąpił do Armii Polskiej we Francji[12]. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 13 Dywizji Piechoty[12]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w kompanii zapasowej sanitarnej nr 2, a jego oddziałem macierzystym była kompania zapasowa sanitarna nr 3[17]. Z dniem 25 października 1921 został zdemobilizowany[18]. W następnym roku został przydzielony w rezerwie do kompanii zapasowej sanitarnej nr 3[19]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 559. lokatą w korpusie oficerów rezerwy administracji, dział sanitarny[20][21]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 7 batalionu sanitarnego w Poznaniu[22][23]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto i posiadał przydział do Kadry Zapasowej 7 Szpitala Okręgowego w Poznaniu[24].

5 stycznia 1922 przyjechał z Łodzi do Poznania i zameldował się na ul. Małeckiego 14[2].

W 1937 był kierownikiem Fabryki Papieru w Rawiczu[1].

W nieznanych okolicznościach, po agresji ZSRR na Polskę (17 września 1939), dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w Starobielsku[12]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[12]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[25]. Figuruje na tzw. liście Gajdideja (poz. 412)[26].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[27]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Odznaczenia

Austro-węgierskie

25 kwietnia 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[3].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Henryk Wieliczker awansował na stopień oficjała registratury 2. klasy ze starszeństwem z 1 maja 1902. Stopień oficjała registratury 2. klasy był równorzędny stopniom: kapitana i rotmistrza. W 1903 został przeniesiony do c. k. Komendy 44 Dywizji w Innsbrucku, a w 1905 do c. k. Komendy OK we Lwowie[7].

Przypisy

  1. 1 2 Zezwolenie Urzędu Wojewódzkiego Poznańskiego na zmianę nazwiska rodowego „Wieliczker” na nazwisko „Wieliczka” w: Monitor Polski nr 162, s. 4. 1937-07-19. [dostęp 2024-12-17].
  2. 1 2 3 4 Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2024-12-17]..
  3. 1 2 Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-12-17].
  4. 1 2 Wieliczka czy Wieliczker? Powstaniec, historyk i inżynier z nieprawdziwego zdarzenia. „Gazeta Wągrowiecka”. 48, s. 3, 1936-02-27. Wągrowiec.
  5. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 591, jako Norbert Tadeusz Wieliczko syn Berty.
  6. ↑ Schematismus 1896 ↓, s. 33, 488.
  7. ↑ Schematismus 1906 ↓, s. 515.
  8. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-12-17].
  9. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-12-17].
  10. ↑ Kto zna Zygmunta Wieliczkera? Uprasza się o informacje. „Siedem Groszy”. 355, s. 16, 1937-12-24. Katowice.
  11. ↑ Sprawozdanie 1907 ↓, s. 51, w czerwcu 1907 zdał egzamin dojrzałości.
  12. 1 2 3 4 5 6 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 591.
  13. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 503.
  14. 1 2 3 4 5 Ranglisten 1918 ↓, s. 644.
  15. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 314.
  16. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 327.
  17. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 446, 941.
  18. ↑ Pierwsza lista 1921 ↓, s. 6 (72), Oficerowie wojsk sanitarnych.
  19. ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 316.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1261.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1145.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1167.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1060.
  24. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 239, 782.
  25. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  26. ↑ Gajowniczek 1993 ↓, s. 318.
  27. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.