Nornik jakucki
| Alexandromys middendorffii hyperboreus | |
| (Winogradow, 1934) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | |
| Podgatunek |
nornik jakucki[1] |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Nornik jakucki[1] (Alexandromys middendorffii hyperboreus) – podgatunek nornika tundrowego, gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący na północy Syberii od półwyspu Tajmyr po Zatokę Szelichowa[2].
Taksonomia
Według niektórych ujęć systematycznych A. m. hyperboreus jest odrębnym gatunkiem[1], jednak ostatnie badania genetyczne i morfometryczne nie wspierają tego podziału[3].
Biologia
Zamieszkuje suche tereny stepowe w rosyjskiej tundrze, w dolinach rzek porośniętych trawami. Tworzy kolonie, kopie płytkie nory powyżej warstwy wiecznej zmarzliny. W lecie żywi się głównie trawami, na zimę magazynuje korzenie[2].
Okres rozrodczy tego gryzonia przypada na lato i jest bardzo intensywny, samice wydają na świat do 5 miotów[2].
Populacja
Nornik jakucki jest uznawany za gatunek najmniejszej troski, nie są znane żadne bezpośrednie zagrożenia dla tego gatunku[2].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 235-239. ISBN 978-83-88147-15-9.
- 1 2 3 4 5 K. Tsytsulina, Microtus hyperboreus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-11-26] (ang.).
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 358. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).