Trzęsidło
 Nostoc commune | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Typ | |
| Klasa |
Cyanophyceae |
| Rząd | |
| Rodzina |
Nostocaceae |
| Rodzaj |
trzęsidło |
| Nazwa systematyczna | |
| Nostoc Vaucher ex Bornet et Flahault 1886 | |
Trzęsidło (Nostoc) – rodzaj kolonijnych sinic, należących do rzędu Nostocales.
Charakterystyka
Komórki trzęsidła mają kształt kulisty lub beczułkowaty, tworzą nici otoczone grubą, galaretowatą pochwą, wewnątrz kolonii oraz z wiekiem rozpływającą się. Nici niespolaryzowane, komórki (poza heterocystami i sporami) niezróżnicowane. Występują w galaretowatych skupieniach (plechach). Plechy mogą być bezkształtne lub kuliste, mikroskopijne lub kilkucentymetrowe. Otoczone są perydermą. Heterocysty pojedyncze, interkalarne lub terminalne. Rozmnażanie kolonii przez hormogonia, akinety lub fragmentację plechy. Występują w rozmaitych siedliskach słodkowodnych (także w wodach słonawych). Niektóre są aerofitami lub żyją w glebie. Część ściśle współżyje z innymi organizmami tworząc porosty lub żyjąc w korzeniach sagowców i podstawach liści gunnery, torfowców i in. Jako organizmy diazotroficzne wiążą azot atmosferyczny, przy czym jest to możliwe tylko w odizolowanych od tlenu i światła heterocystach. Przyswojony azot jest wykorzystywany również przez ich symbiontów.
Wybrane gatunki
- Nostoc commune
- Nostoc muscorum
- Nostoc pruniforme (żyjący m.in. w Zatoce Gdańskiej)
- Nostoc punctiforme (symbioza z gunnerą)
- Nostoc sphaericum (symbioza z grzybem Geosiphon pyriforme i wątrobowcami)
Bibliografia
- Stefan Gumiński: Fizjologia glonów i sinic. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1990. ISBN 83-229-0372-3.
- Barbara Kawecka, Pertti Vesa Eloranta: Zarys ekologii glonów wód słodkich i środowisk lądowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. ISBN 83-01-11320-0.
- Marcin Pliński: Glony Zatoki Gdańskiej. Cz. 1: Sinice. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 1988. ISBN 83-7017-257-1.
- Nostoc. www.algaebase.org. [dostęp 2008-12-10]. (ang.).