Haubica okrętowa

Egzemplarz haubicy z 1787 r. (zbiory Musée nationale de la Marine)

Haubica okrętowa (fr. obusier de vaisseau) – francuskie 36-funtowe działo artylerii okrętowej o dużym kalibrze, lecz lekkie i o niewielkiej (85 cm) długości, użytkowane na francuskich okrętach wojennych w epoce żagli.

Pierwsze działa tego typu wyprodukowano w roku 1787, a użytkowano je do 1805. Do obsługi wymagały pięciu ludzi[1]. Haubice te zaprojektowano do wystrzeliwania pocisków eksplodujących z niewielką prędkością początkową. Miały być odpowiedzią na brytyjskie karonady w walce na bliską odległość, szczególnie skuteczną dla rażenia siły żywej nieprzyjaciela[2]. Ich amunicja miała jednak tendencję do samozapłonu i okazała się zbyt niebezpieczna dla załóg. W rezultacie francuska marynarka wojenna wycofała je w pierwszych miesiącach I Cesarstwa, przezbrajając się zdecydowanie na karonady[2].

Przypisy

Bibliografia

  • Jean Boudriot, Hubert Berti: L'Artillerie de mer: marine française 1650-1850. Paris: éditions Ancre, 1992. ISBN 2-903179-12-3.
  • Jean Peter: L'artillerie et les fonderies de la marine sous Louis XIV. Paris: Economica, 1995. ISBN 2-7178-2885-0.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.