Oceanites

Oceanites[1]
Keyserling & J.H. Blasius, 1840[2]
Ilustracja
Oceannik żółtopłetwy (O. oceanicus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

rurkonose

Rodzina

oceanniki

Rodzaj

Oceanites

Typ nomenklatoryczny

Procellaria wilsonii Bonaparte, 1824 (= Procellaria oceanica Kuhl, 1820)

Synonimy
  • Procellata Bianchi, 1913[3]
Gatunki

4 gatunki – zobacz opis w tekście

Oceanitesrodzaj ptaków z rodziny oceanników (Oceanitidae).

Rozmieszczenie geograficzne

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Oceanie Południowym i Spokojnym oraz na umiarkowanych wodach Oceanu Atlantyckiego i Indyjskiego[4].

Morfologia

Długość ciała 15–20 cm, rozpiętość skrzydeł 34–42 cm; masa ciała 14–50 g[4].

Systematyka

Rodzaj zdefiniowała w 1840 roku para niemieckich zoologów, Eugen von Keyserling i Johann Heinrich Blasius, w publikacji własnego autorstwa poświęconej kręgowcom Europy[2]. Gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie)[5] oceannik żółtopłetwy (O. oceanicus).

Etymologia

  • Oceanites: w mitologii greckiej Okeanidy (łac. Oceanides lub Oceanitides) były nimfami morskimi, w liczbie trzech tysięcy, córkami boga mórz Okeanosa i bogini Tetydy[6].
  • Procellata: zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Procellaria Linnaeus, 1758 (burzyk) i Fregetta Bonaparte, 1855 (oceannik)[7]. Gatunek typowy: Procellaria oceanica Kuhl, 1820.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:

  • Oceanites oceanicus (Kuhl, 1820)oceannik żółtopłetwy
  • Oceanites gracilis (Elliot, 1859) – oceannik krótkodzioby
  • Oceanites barrosi Norambuena, Barros, Jaramillo, Medrano, Gaskin, T. King, K.A. Baird & Hernández, 2024 – oceannik andyjski
  • Oceanites pincoyae Harrison, Sallaberry, Gaskin, K.A. Baird, Jaramillo, Metz, Pearman, O’Keeffe, Dowdall, Enright, Fahy, Gilligan & Lillie, 2013oceannik białoskrzydły

Przypisy

  1. Oceanites, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 E. von Keyserling & J.H. Blasius: Die wirbelthiere Europa’s. Braunschweig: F. Vieweg und sohn, 1840, s. xciii, 131. (niem.).
  3. V.L. Bianchi: La faune de la Russie. Les oiseaux. T. 1. Cz. 2. St.-Pétersbourg: 1913, s. 805. (fr.).
  4. 1 2 D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Southern Storm-Petrels (Oceanitidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, Oceanites, DOI: 10.2173/bow.oceani2.01 [dostęp 2024-11-07] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  5. G.R. Gray: A list of the genera of birds: with their synonyma an indication of the typical species of each genus. Wyd. 2. London: R. and J.E. Taylor, 1841, s. 99. (ang.).
  6. The Key to Scientific Names, Oceanites [dostęp 2022-01-31].
  7. The Key to Scientific Names, Procellata [dostęp 2022-01-31].
  8. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Oceanitidae Forbes, 1882 – oceanniki – Austral Storm-Petrels (wersja: 2024-09-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-11-07].

Bibliografia

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).