Oda (muzyka)

Oda – forma muzyczna[1] wokalno-instrumentalna[2] zbliżona do kantaty i występująca od 1650[3] zwłaszcza w muzyce angielskiej[2]. Wcześniej pojawiła się w frottolach Ottaviana Petrucciego[1] jako pieśń strofkowa utrzymana w heptametrze jambicznym[3].

Przykładami ód są „Oda na dzień św. Cecylii” Henry’ego Purcella[1], „Oda do radości” z IX symfonii Ludwiga van Beethovena[3] oraz „Welcome, vicegerent of the mighty King”, którą Purcell napisał mając 11 lat[4].

Przypisy

  1. 1 2 3 Chodkowski 2006 ↓, s. 622.
  2. 1 2 oda, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-08-24].
  3. 1 2 3 Śledziński 1981 ↓, s. 698.
  4. ↑ ode, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2024-08-24] (ang.).

Bibliografia

  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-13410-0.
  • Mała encyklopedia muzyki. Stefan Śledziński (red.). Warszawa: PWN, 1981. ISBN 83-01-00958-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.