Ogniste Wieże
 Ogniste Wieże w 2015 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Architekt |
HOK International |
| Rozpoczęcie budowy |
2008 |
| Ukończenie budowy |
2011 |
Położenie na mapie Baku  | |
Położenie na mapie Azerbejdżanu  | |
| 40°21′35″N 49°49′34″E/40,359722 49,826111 | |
.jpg)
Ogniste Wieże[1] (azer. Alov qüllələri) – zespół trzech wieżowców w Baku. Ich budowa trwała od 2008 do 2011 roku[2]. Na Ogniste Wieże składają się: wieżowiec południowy, mieszkalny (190 metrów), wieżowiec hotelowy, wschodni (160 metrów) oraz wieżowiec biurowy, zachodni (140 metrów)[2]. Wieżowiec południowy jest najwyższym budynkiem w Baku i w Azerbejdżanie. Kompleks znajduje się w centrum starego miasta[3].
Wieżowce zaprojektowała firma HOK International[4], a wybudowało przedsiębiorstwo DIA Holding Azerbaijan, promotorem była Azinko Development MMC[2]. Ściany od zewnątrz pokryte są ekranem LED, dzięki czemu możliwe jest tworzenie efektownych wizualizacji widocznych z bardzo odległych punktów miasta.
5 czerwca 2014 roku Lamborghini otworzyło we wschodnim wieżowcu pierwszy w Azerbejdżanie oddział.
Symbolika
Baku w swej historii wytworzyło kult ognia, który zainspirował kształt budynków. Wieżowce są symbolem połączonej przeszłości i przyszłości Azerbejdżanu. Kształt nawiązuje do wspomnianego uwielbienia ognia i reprezentuje siłę i wieczność[2][3].
Obecność w kulturze popularnej
Kompleks występował w odcinku „Inżynierii ekstremalnej”, a także w grze komputerowej „Battlefield 4”.
Galeria
- Ogniste Wieże...
2015
na tle starego miasta w Baku.jpg)
tradycja i nowoczesność
na tle zachodzącego słońca
podświetlone w nocy
na znaczku pocztowym
widok w nocy z "lotu ptaka"
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Polski egzonim uchwalony na XCIX posiedzeniu KSNG.
- 1 2 3 4 Flame Towers - Architecture of the World. en.wikiarquitectura.com. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- 1 2 Baku Flame Towers. www.hok.c. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- ↑ Nick Glass, Rose Hoare: Flame Towers light up Baku's historic skyline. Cable News Network. Turner Broadcasting System, Inc., 2013. [dostęp 2016-11-28]. (ang.).