Oreolalax
| Oreolalax[1] | |||
| Myers & Leviton, 1962[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – O. longmenmontis | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Oreolalax | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Scutiger pingii Liu, 1943 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Oreolalax – rodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Leptobrachiinae w rodzinie Megophryidae.
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowo-zachodnich Chinach i przyległych obszarach Mjanmy i Wietnamu, być może do sąsiedniego Laosu; populacja nieprzypisana do konkretnego gatunku zamieszkuje Arunachal Pradesh w północno-wschodnich Indiach[5].
Systematyka
Etymologia
- Oreolalax: gr. ορος oros, ορεος oreos „góra”[6]; λαλος lalos „gadatliwy, rozmowny”[7].
- Aelurolalax: gr. αιλουρος ailouros „kot”[8]; λαλος lalos „gadatliwy, rozmowny”[7]. Gatunek typowy: Megalophrys weigoldi Vogt, 1924
- Atympanolalax: gr. przedrostek negatywny α a „bez”; τυμπανον tumpanon „bęben”; λαλος lalos „gadatliwy, rozmowny”[4]. Gatunek typowy: Scutiger rugosa Liu, 1943.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:
- Oreolalax chuanbeiensis Tian, 1983
- Oreolalax granulosus Fei, Ye & Chen, 1990
- Oreolalax jingdongensis Ma, Yang & Li, 1983
- Oreolalax liangbeiensis Liu & Fei, 1979
- Oreolalax lichuanensis Hu & Fei, 1979
- Oreolalax longmenmontis Hou, Shi, Hu, Deng, Jiang, Xie & Wang, 2020
- Oreolalax major (Liu & Hu, 1960)
- Oreolalax multipunctatus Wu, Zhao, Inger & Shaffer, 1993
- Oreolalax nanjiangensis Fei, Ye & Li, 1999
- Oreolalax omeimontis (Liu & Hu, 1960)
- Oreolalax pingii (Liu, 1943)
- Oreolalax popei (Liu, 1947)
- Oreolalax puxiongensis Liu & Fei, 1979
- Oreolalax rhodostigmatus Hu & Fei, 1979
- Oreolalax rugosus (Liu, 1943)
- Oreolalax schmidti (Liu, 1947)
- Oreolalax sterlingae Nguyen, Phung, Le, Ziegler & Böhme, 2013
- Oreolalax weigoldi (Vogt, 1924)
- Oreolalax xiangchengensis Fei & Huang, 1983
Przypisy
- ↑ Oreolalax, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ G.S. Myers & A.E. Leviton. Generic classification of the high-altitude pelobatid toads of Asia (Scutiger, Aelurophryne, and Oreolalax). „Copeia”. 1962 (2), s. 289, 1962. DOI: 10.2307/1440892. JSTOR: 1440892. (ang.).
- ↑ A. Dubois. Miscellanea taxinomica batrachologica (I). „Alytes”. 5, s. 14, 1987. (ang.).
- 1 2 L. Fei & Ch.-Y. Ye: Amphibians of China. Cz. 1. Beijing: Chengdu Institute of Biology, Chinese Academy of Sciences. Science Press, 2016, s. 778. ISBN 978-9401795630. (ang.).
- 1 2 Darrel R. Frost: Oreolalax Myers and Leviton, 1962. [w:] Amphibian Species of the World 6.2, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2023-12-10]. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 155.
- 1 2 Jaeger 1944 ↓, s. 119.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 7.
Bibliografia
- Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).