Oreopithecus bambolii

Oreopithecus bambolii
Gervais, 1872
Skamieniałość
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	naczelne
Podrząd	małpy właściwe
Infrarząd	małpy wąskonose
Nadrodzina	małpy człekokształtne?
Rodzina	Oreopithecidae?
Rodzaj	Oreopithecus
Gatunek	Oreopithecus bambolii

Oreopithecus bambolii, też Oreopitek^[1] – wymarły ssak naczelny, którego skamieniałości odkryto we Włoszech (Sardynia i Toskania) oraz w Afryce Wschodniej.

Pierwszego odkrycia dokonał Gervais w Toskanii w 1872^[2]. W 1957 w Grossetto odkryto niemal kompletny szkielet oreopiteka^[2]. Dotychczas znaleziono szczątki należące do ok. 50 osobników.

Szczątki datowane są na ok. 9–7 mln lat. Był bardziej związany ze środowiskiem bagiennym niż z sawanną, czy lasem. Prawdopodobnie przyjmował postawę dwunożną, ale budowa palców i ramion świadczy o przystosowaniu do nadrzewnego trybu życia. Osiągał masę 30–35 kg. Twarz krótka, masywne żebra^[2]. Ze względu na charakter uzębienia zaliczono go w poczet prawdopodobnych ogniw ewolucji człowieka^[2].

• hipoteza wodnej małpy

W języku angielskim:

• https://web.archive.org/web/20080216115955/http://www.sciencenews.org/pages/sn_arc97/10_18_97/fob1.htm
• http://www.pnas.org/cgi/content/full/94/21/11747
• Mikko's Phylogeny Archive. fmnh.helsinki.fi. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-11)].